| | యినుపయుంగరములుఁ గేల నిడినకోల, నేల నందంద మొరయంగ నెరయ నచట | 592 |
| క. | ఆరాజుఁ జూచి యప్పుడు, పౌరులు భృత్యులు నమాత్యబంధుజనంబుల్ | 593 |
| క. | కౌశికుఁ డెఱిఁగి యయోధ్యా, ధీశుఁడ వగునీకు నేల యీచండాల | 594 |
| వ. | కౌశికునకుఁ బ్రణమిల్లి యతం డి ట్లనియె. | 595 |
| సీ. | ఏను జేసెద నన్న యిష్టయజ్ఞము సేయ, నొనర నెన్నఁడు బొంక నొకట మున్ను | 596 |
| మ. | అనుడు నెమ్మది నుండు భూవర ముదం బారంగ నిచ్చోటికి | 597 |
| క. | అని తనశిష్యుల నందఱఁ, గనుఁగొని ఋత్విజుల మునులఁ గడువేగమునం | 598 |
| చ. | అన విని వార లేఁగి రయ మారఁగ వచ్చి మునీంద్రచంద్ర నీ | 599 |
| ఉ. | మాలఁడు సోమయాజియటె మాలకు రాజటె యాజకుండు చం | 600 |
| క. | విన నివి యెంతయుఁ జిత్రము, లనుచు వసిష్ఠసుతు లాడి రచ్చోటితపో | 601 |
| మ. | నుతనిష్ఠం దప మగ్రతం జలుపునన్నుం గ్రొవ్వి దూషించును | 602 |
