పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/39

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


జనియించి కూఁతు నమ్ముని కిచ్చి నెమ్మదిఁ, దనయింట నిడుకొని తనరఁగలఁడు
నీవు రోమపాదునిపొత్తు నెఱయఁ జేసి, యతనిఁ బ్రార్థించి యారాజునల్లుఁడైన
ఋశ్యశృంగునిఁ దోడ్తెచ్చి ఋషులు మెచ్చఁ, బుత్రకామేష్టి సేయించి పుణ్యమహిమ.

52


క.

కులపాలకు లగుపుత్రుల, నలువురఁ గనియెదవు నీవు నను వొందఁగ నం
చలఘుఁడు సనత్కుమారుఁడు, వెలయఁగ ఋషులసభఁ జెప్పె విజ్ఞానముతోన్.

53


వ.

అని యిట్లు సనత్కుమారుండు సెప్పినయనాగతవృత్తాంతంబు సూతుండు సెప్పిన
విని మనంబున విస్మయానందభరితుం డగుచు దశరథుండు.

54


క.

సూతుఁడ నా కెట్లు తనూ, జాతులు గలిగెదరు పుత్రకసంభవభాగ్యం
బేతపము సేసి పడసెద, నాతతమతి విస్తరించి యంతయుఁ జెపుమా.

55

ఋశ్యశృంగమునిచరిత్రము

క.

నావుడు దశరథుఁ గనుఁగొని, భూవర మును రోమపాదభూమికి నానా
జీవభయావహ మగుఘో, రావగ్రహవిగ్రహం బుదగ్రం బయినన్.

56


క.

పెను పయినయనావృష్టికి, జననాథుఁడు వసటఁ బొంది సచివుల మఱియున్
జనువారిఁ బురోహితులను, దనసభకుం బిలువఁ బంచి త గ ని ట్లనియెన్.

57


క.

మనయంగదేశమునకుం జనఁగ ననావృష్టిదోషశాంతులు సేయం
బొనరినయత్నము లేమిటఁ, దనరారఁగఁ జేయుఁ డీరు దక్షత ననినన్.

58


వ.

వార లయ్యంగదేశాధీశు నుద్దేశించి.

59


క.

అనఘుఁడు కశ్యపుఁ డన్ముని, తనయుండు విభండకుండు దత్పుత్రుఁడు పా
వనమూర్తి ఋశ్యశృంగుం, డనఘాత్ముఁడు బ్రహ్మచారి యతులుం డెందున్.

60


క.

తరుణి యిది యతఁడు పురుషుఁడు, పుర మిది యని యెఱుఁగఁ డెపుడుఁ బూతాత్ముండై
పరమస్వాధ్యాయతపో, నిరతిం జరియించుచుండు నిర్జనవనికన్.

61


ఉ.

భూరమణేశ [1]యాఘనతపోవ్రతసంగుని ఋశ్యశృంగునిం
దేరఁగఁ బంపి యాతనికి ధీనుత నీసుత శాంత నిచ్చినన్
భూరిసువర్షముల్ గలిగి భూమి సమృద్ధి వహించు నన్న నిం
పారఁగ మీరు వేగ సని యామునిపుంగవుఁ దెండు నావుడున్.

62


చ.

స్థిరమతి ఋశ్యశృంగు నిట దేరఁగ భూవర యేము చాల మ
ప్పరమతపోధనోత్తముని పాలికిఁ గాంతలఁ బంపు పంపినన్
సరసతరోక్తి నేఁగి మునిసత్తముఁ జిత్తము వచ్చునట్లుగా
వరఁకులఁ బెట్టి తెచ్చెదరు వారవిలాసిను లెన్నిభంగులన్.

63


క.

అన విని వారస్త్రీలన్, జనపతి రావించి మీరు చతురతతోడం
జని ఋశ్యశృంగుఁ గొని రం, డని పుచ్చిన వార లరిగి యభినవగతులన్.

64


సీ.

తరలహారద్యుతుల్ దంతకాంతులుఁ బర్వి, తరులకు నవపుష్పతతులు గాఁగ

  1. యాఘనతపోవృతభంగుని - వారితతపోవృతభంగుని