పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/307

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


పెనయఁగఁ బల్కె నిట్లు మనకేరికి ము న్నెఱుఁగంగరాని యీ
ఘనవిపదద్భుతక్రమము గల్గెఁ గదే యని పల్కి వెండియున్.

686


తే.

నృపతిసతి సీత వెదకెడునెపము పన్ని, మర్కటప్రాణములు [1]గొన మదిఁ దలంచి
చటులకాలుఁడు మనల నిచ్చటికిఁ దెచ్చె, నినజుఁడును రామచంద్రుండు నేమి సేయు.

687


తే.

రామువనవాసమును దశశరథునిమృతియు, ధరణిజాహరణముఁ బక్షివరునిహతియు
వాలిమరణంబు మనకుఁ జా వలయుటయును, గలిగెఁ బాపపుఁగైకేయికారణమున.

688


ఉ.

కైక వరంబు త న్నడుగఁ గానకు రామునిఁ బుచ్చి యాత్మలోఁ
బైకొనుపుత్రశోకమునఁ బంక్తిరథుండు గతాసుఁ డయ్యె సు
శ్లోకుఁడు రాఘవుం డడవిలోఁ జరియింపఁగ భిక్షువేషముం
జేకొని సీత నెత్తుకొని శీఘ్రమె రావణుఁ డేఁగె నేఁగఁగన్.

689


క.

రామహితంబుగ మార్కొని, రామునిసతికొఱకుఁ బేర్చి రావణుచే సం
గ్రామమున నీల్లి నిర్జర, ధామంబు జటాయు వొందె ధన్యత వెలయన్.

690


క.

జనపతి కెంతయు హితముగ, జను లెన్న జటాయు వీల్గి సద్గతిఁ గనియెన్
మనము జటాయువుకరణిన్, జనపతికిని హితము గాఁగ సమయుద మింకన్.

691


క.

ధరణిజ వెదకెడుపనికై, తరణిజుతోఁ జెలిమి చేసి తగ రాఘవుఁ డౌ
తరణిజుకొఱ కవ్వాలిం, బరిమార్చి దినేంద్రపుత్రుఁ బట్టము గట్టెన్.

692


వ.

పట్టాభిషిక్తుం డై రామునినియోగంబున.

693


మ.

మనలన్ జానకిఁ జూచి రం డనుచు నమ్మార్తండి వే పంచినం
జన నేతెంచి సమస్తదేశములు నిచ్చం బోల వీక్షించి యెం
దును నారామునిదేవిఁ గానక ధృతుల్ దూలంగ బ్రాయోపవే
శనముం గైకొని యెంతయున్ వగల నీశైలాగ్రదుర్గాటవిన్.

694


తే.

ఒదవునాఁకటిచిచ్చుచే నుల్ల మెరియ, నెపుడు నాహారములు లేక యిష్టదార
ధనగృహంబులఁ బాసి యత్యంతభీతిఁ, బ్రాణములు విడుతురు కపుల్ పతికి వెఱచి.

695


క.

ఘనుఁడు జటాయువు సమయను, వనచరపతి వాలి పొలియ వచ్చి విపత్తిన్
మన మిటఁ జావ దురాత్ముఁడు, దనుజుం డెత్తికొనిపోయె ధరణితనూజన్.

696


క.

ఇల భరతుని నేలింపఁగ, ఖలబుద్ధిం బాపజాతి కైకేయి వరం
బులు వేఁడి విభుని రాఘవ, కులముం గపికులముఁ బక్షికులముం జెఱిచెన్.

697


క.

అని యిట్లు పలుక విని తన, యనుజుండు జటాయు వీల్గె నని యతిదుఃఖం
బున శోకించుచుఁ గపులం, గనుఁగొని సంపాతి పల్కెఁ గడుదైన్యమునన్.

698


క.

ఘనబలుఁడు జటాయువు నా యనుజుఁడు సంపాతి నే మహాహవమున నె

  1. గొనుమతము దలఁచి