పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/231

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


కోరిక సఫలతఁ బొందఁగ, నోరి దనుజ యింక నిట్ల యుండు మనుటయున్.

397


తే.

తల్లడిల్లి యే ముందటితనువుఁ దాల్చి, యర్థి మొక్కి ప్రార్థించిన నత్తపస్వి
కరుణ ని ట్లనె రామలక్ష్మణులు నీదు, కరయుగము ద్రుంపఁ దీఱు నీకకల్మషంబు.

398


క.

మఱి యారఘువీరులు నీ, ముఱు మొండెము వేగ దగ్ధముగఁ జేయఁగఁ జే
కుఱుఁ బూర్వాకారము నీ, కుఱవుగ శాపమున కవధియును నప్పు డగున్.

399


సీ.

అని యానతిచ్చె నమ్ముని యంత నీరూప, సహితుండ నై వేగ సమదవృత్తి
జని యింద్రు సంగరమునకుఁ బిల్చిన వీఁకఁ, జనుదెంచి యతఁడు వజ్రమున వ్రేసెఁ
గంఠంబు శిరమును గాళ్లును బొట్టలో, పలఁ జొర న ట్లేసి బలవిరోధి
మతిఁ గాంచి దీర్ఘజీవితుఁడుగా మును వరం, బబ్జగర్భుం డిచ్చె నట్లు గాన
బ్రదుక వెర వొనర్చెద నొకభంగి ననుచుఁ, గడుపునందు వక్త్రంబు వక్షమునఁ గన్ను
నొసఁగి యోజనబాహువు లెసఁగ నిచ్చె, నాఁటఁగోలెను నిక్కాననమున నుండి.

400


క.

ఆమడలోపల మెలఁగిన, సామజభల్లూకసింహసైరిభహరిణా
ద్యామిషమృగముల మనుజ, స్తోమంబులఁ బెనఁచి తినుచు దుర్దాంతగతిన్.

401


తే.

ఎంతయునుగాల మి ట్లుండ నిపుడు మీప్ర, సాదమున శాపమోక్షంబు సంభవించె
ననుచుఁ జెప్పిన రాముఁ డిట్లను దశాస్యు, నెఱుఁగకుండెడినే యీతఁ డెఱుక ననుచు.

402


సీ.

అనుజన్ముఁడును నేను నజ్జనస్థానంబుఁ, బాసి పోయినచోటఁ బంక్తిముఖుఁడు
మద్భార్య సద్గుణ మహిజ వంచనఁ గొని, పోయె వాఁ డట వానిపోక దక్క
నెక్కడ నునికియు నెఱుఁగము మీబోఁటి, వా రెల్ల నెఱుఁగరే వానివిధము
నెచ్చోట వసియించు నెమ్మెయిఁ జరియించు, నెట్లుండు నేభంగి నేము గందు
మఖిలమును జెప్పి మత్సంశయంబు వగయుఁ, జింతయుం బాపవే యార్తిఁ జెంది పొగులు
చున్నవారము దగుచుట్ట మొకఁడు లేమి, ననిన దనువు రాఘవున కి ట్లనియెఁ బ్రీతి.

403


వ.

స్థూలశిరునిశాపంబునం జేసి నాకుఁ దెలివియుం దొలంగినయది యీదుర్దేహం
బుం గాల్ప నొండుశరీరంబున నెఱుకయు నగు నప్పుడు హితంబు సెప్ప నగు
సూర్యాస్తమయంబునకు మున్న క్రన్నన నిమ్మేను దహింపుం డనిన నయ్యిన
వంశవర్యుం డనుజుండునుం దానును దెచ్చినదారుఖండంబుల నాతుండంబులం
బొదిగ వైచి తరుమథనానలంబు దరికొల్పిన దగ్ధుం డై యప్పుడు దివ్యవస్త్రమా
ల్యాభరణభూషితంబు లైనసర్వాంగంబులు శోభిల్ల నాకాశంబున దివ్యవిమా
నారూఢుం డై తనదివ్యతేజంబున దశదిశలు వెలింగించుచు దివ్యుం డైనకబం
ధుండు రామచంద్రున కి ట్లనియె.

404