పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/228

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


ఆ.

అర్థి నిన్నుఁ జూచినప్పుడు వలచితి, భార్యగా వరింపు పరమపురుష
నీదురతికిఁ గోరు నాదుపే రడిగెదే, విను మయోముఖి యని వీరవర్య.

379


క.

అనుటయు నతఁ డవ్వికృతా, ననఁ బాయంద్రోచి కదిసి నాసాకర్ణ
స్తనఖండన మొనరించెను, సునిశితకరవాలధారఁ జులుకన నలుకన్.

380


తే.

ఇట్లు వికృతాంగి గావించి యిట్టు లనియె, నోనిశాటి యీయొప్పుతో నున్న నిన్నుఁ
గన్ననార్తిని దూలరే కాముచేత, బేల నీ కింతవలవని జాలి యేల.

381


క.

ఈలీల సుమిత్రాసుతుఁ, డాలి గొనఁగ నెత్తు రొడల నంతటఁ గాఱం
దూలుచు సోలుచు వ్రాలుచు, తోలుచుఁ బాఱి వనరుచును ఱువ్వునఁ గూలెన్.

382


వ.

తదనంతరంబ యాకాశపథం బెల్లం బగిలించునొక్కమహాశబ్దంబు విని యాశ
బ్దంబు చక్కటివనంబున కేతెంచి యమ్ముందట.

383

రామలక్ష్మణులు కబంధునిం గాంచుట

మ.

కని రారాజతనూజు లుక్షసముదగ్రగ్రీవు నాభీలసం
హననుం దుంగమహీధరోన్నతు సముద్యద్భాహువక్షస్స్థలున్
ఘసభూరిస్వను నీలమేఘసదృశుం గాలాంతకక్రూరు యో
జనదీర్ఘాయతబాహుయుగ్మకలితుం జండోరగాభస్థితున్.

384


మహా.

సతతాసృక్పానశీలుం జటులకఠినదంష్ట్రాచయాభీలు నానా