| | త్సల రక్షింపుము వచ్చి న న్ననుచు నత్యార్తశ్రుతిం బల్కె న | 235 |
| వ. | అని సీత పల్కిన నేఁ దలంకక భవత్సామర్థ్యంబు నుద్దేశించి యి ట్లంటి. | 236 |
| క. | అనిమిషులకు రక్షకుఁ డగు, మనుజేశ్వరుఁ డేల తనదుమానము సెడి న | 237 |
| క. | మూఁడుజగంబులలోపల, వాఁడిమగంటిమిఁ గడంగి వడి నాలమునన్ | 238 |
| క. | ఇది యొకరాక్షసకృత్యము, మది వెఱవకు మనుచు నెన్నిమాఱులు దర్పం | 239 |
| చ. | కనుఁగవ బాష్పముల్ దొరఁగ గద్గదకంఠముతోడ నేడ్చుచున్ | 240 |
| క. | కన్నీ రేటికి నించెదు, విన్నఁదనం బేల నీకు వెఱ పేమిటికిన్ | 242 |
| వ. | అని పలికిన నుపశమింపక రోపారుణనేత్ర యై నన్ను ని ట్లనియె. | 243 |
| తే. | అన్న యాపద నొందంగ నాత్మ నడల | 244 |
| క. | పాయక పో నాఁ బోవవు, నాయెడ నేయెగ్గు దలఁచినాఁడవొ యిట భూ | 245 |
| వ. | అని సీత న న్నచట నుండరాకుండ నిష్ఠురోక్తులు పల్కిన సైరింపలేక మిమ్ముం | 246 |
శ్రీరాముఁడు లక్ష్మణునితో సీత నొంటి విడిచి వచ్చినది త ప్పని చెప్పుట
| ఉ. | చారుకులాభిమానమును సన్నుతధర్మము వీటిఁబుత్తురే | |
