పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/203

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


బు సేసిన జనకతనయ సంభ్రమంబునం బఱతెంచి య ట్లసిధారాదళితుం డై
ధరణిం బడి నెత్తుటం జొత్తిల్లి కొఱప్రాణంబులతో నున్న జటాయువుం గనుంగొ
ని వీరోత్తమా యింక నేది ది క్కని పెక్కుదెఱంగుల విలపింప నన్నిలింపారాతి
యు మగుడ వచ్చినతన్నుం గని భయంబుం బొంది యద్దేవి హారామ హారామ
యనుచు నొక్కవృక్షం బిరు గేలం బట్టికొని యీడిగిలంబడి యున్న బె ట్టదల్చి
తరువు విడిపించి యెత్తుకొని వియత్తలంబున కెగసి పఱవం దొడంగిన నయ్యింతి
పంక్తికంఠుని నిందించుచుం దిట్టుచు ని ట్లను నోరి పాపాత్మ రాముకోపానలంబున
సబాంధవంబుగాఁ ద్రుంగెదు ఘోరరౌరవంబున బ్రుంగెదు నిర్మూలం బయ్యెదు
వలదు విడిచి చను మని మఱియుం బెక్కువిధంబుల నార్తిమెయిం బలుకుచు
న్న వాఁడును దక్షిణాభిముఖుం డై చనుసమయంబున.

146


ఆ.

సకలమునులు శోకసంతాపములఁ బొంద, నంధకారభరిత మయ్యె జగము
నలువ బుద్ధిఁ జూచి నాకారిచే టింక, నిక్క మయ్యె ననుచు నిశ్చయించె.

147


ఆ.

అంత నఖిలదిశలు హారామ హానాథ, యనునెలుంగు వినుచు నడలఁ దొడఁగె
జనకతనయ నీడజాడ సింహాదిస, త్త్వములగములు వెంటఁ దగులుచుండె.

148


క.

పవనచలితశాఖాప, ల్లవము లభయహాసచేష్టలం బొనరఁ జెలం
గువిహంగంబులు రుతముల, నవనిసుతను వెఱకు వెఱకు మన్న ట్లుండెన్.

149


తే.

ఓలి శృంగంబు లెత్తిన కేలు గాఁగ, నిర్ఝరంబుల పెనుమోఁత నిగిడి బెరయ
గిరులు జనకరాజాత్మజపరిభవంబు, జగము లెఱుఁగ నాక్రోశించుపగిదిఁ దోఁచె.

150


క.

జనకజఁ జెఱగొనిపోవుట, జనులకు వినఁ జాటినట్లు జనితఝణఝణ
ధ్వనిఁ గేళిహంసఖ్యా, పనచణ మగుహంసకంబు పడియె మొరయుచున్.

151


స్మితలక్ష్మ సీతఁ బాసిన, గతిఁ గ్రొవ్వెద విరులు రాలెఁ గఠినకుచతట
చ్యుతహార మభ్రగంగా, వతరణనైపుణము మెఱసి వసుధం బొలిచెన్.

152


క.

నిజభూరితేజమున న, క్కజముగ వెలుఁగొందుజనకకన్య యుదంచ
ద్భుజమున మహోల్కఁబోలెను, రజనీచరుఁ డెత్తికొంచు రయమున నరుగన్.

153


క.

విలసిత మగుసీతాని, ర్మలవదనము నభమునందు రావణునంక
స్థలమున మెఱసెను మేచక, జలదము వెడలి చన వెలుఁగుచంద్రుఁడుఁబోలెన్.

154


క.

వనజదళాభము శుభకర, మును సితరదనాంశులలితమును నగుభూనం
దనముఖ మలరారదు రా, మునిఁ బాసి వినాళపద్మమువిధం బగుచున్.

155


క.

రామునిఁ బాసినకతమున, రామారత్న మగుసీతరమ్యానన ము
ద్దామవికాసశ్రీకిన్, ధామము గా కుండె దినసుధాకరుభంగిన్.

156


క.

సురుచిరపల్లవరుచిసుం, దరతను వగుసీతఁ గదిసి దశముఖుఁ డొప్పెం