| వ. | [1]అని వెండియు. | 96 |
| చ. | నిన్ను విని కోర్కు లుల్లమున నెక్కొన ధైర్యము నుజ్జగించి యే | 97 |
| సీ. | కుసుమితవనలతాకుంజపుంజములను, వరుసఁ జెన్నగు నుపవనములందు | 98 |
| క. | అన విని రోషము మనమునఁ, బెనఁగొనఁ గంపంబుతోడఁ బృథ్వీసుత యి | 99 |
| క. | రామునకు నీకు హస్తికి, దోమకుఁ గలవాసి యతనిదుర్వారశర | 100 |
| మ. | అనుచున్ వెండియు రోషవిస్మయభయవ్యాలోలయై వీతధ | 101 |
| మ. | గరళం బెత్తుక క్రోలఁగాఁ దలఁచితే కష్టాత్మ కందర్పసం | 102 |
| వ. | [2]అనిన విని సక్రోధంబుగా నవ్వుచు నద్దశాననుం డి ట్లనియె. | 103 |
| చ. | పెఱుకుదునే ఫణీంద్రవిషభీకరదంష్ట్రలు నేలఁ గ్రుంగఁ జే | |
- ↑ 96 మొదలుకొని 101 వఱకుఁ గలవ్రాఁతప్రతులపాఠము .
తే. ఏను మన్నించు సుందరుఁల్ వేన వేలు, నిన్నుఁ గొలువంగ ధన్య వై నన్నుఁ జెంది
మనెదు గా కింక నీపేదమనుజుతోడి, మనువు నీ కేల చనుదెమ్ము వనజవదన.
మ. అనినన్ భూనుత రోషసంభ్రమభయవ్యాలోల యై
... ... ... ... ... ... .... .... .... .... .... .... ... ... - ↑ 103 మొదలుగా 109 వఱకుఁ గలపాఠము.
అనిన నన్నేమిగాఁ జూచి యాడి తనుచు, వసుర వింశతిబాహులు నతిశయోగ్ర
వదనదశకంబు మెఱయంగ వామనయన, యెదుర నిలిచినఁ గంపించి యుదిలకొనుచు.
క. తిరుగుడు పడి వెనువెనుకకు, నరుగఁగ వడిఁ బొదివిపట్టి యరదము పైఁ జె
చ్చెర నిడి యంబరపథమున, నరిగె దశాననుఁడు వికసితాననుఁ డగుచున్.
ఉ. అత్తఱి సీత దల్లడిలి హా రఘునాయక హా నరేంద్ర న
న్నిత్తఱిఁ గావ ర మ్మనుచు నెత్తిలి యేడ్వఁగఁ బంక్తికంధరుం
డత్తరుణిన్ నయం బఱి భయంపడునట్లుగ బి ట్టదల్చుచుం
దత్తఱపాటుతో నిజరథంబు నభంబునఁ దోలె నుద్ధతిన్.
