| | ట్టట్టుగ డొల్లు భూవలయ మల్లలనాడు సురాసురాదులం | 72 |
| క. | రామునిదెస క ట్లేఁగిన, ప్రేమావేశమున మనసు బెగడి వివేకం | |
| క. | దిగు లంది యేను బనిచిన, మగుడం జెప్పెదవు గాని మది నించుకయున్ | 74 |
| తే. | అనుచు సంతాప మందుచు నతనికడఁక, లేమి గనుఁగొని కోపించి లెక్క సేయ | 75 |
| చ. | అనుజుఁడ నంచు ము న్నొకదురాత్ముఁడు రాజ్యవిభూతి యెల్లఁ జే | 76 |
| క. | [1]అనవుడు నపు డప్పలుకులు, సునిశితవిషలిప్తదీప్తసూచీముఖభే | 77 |
| ఆ. | అశ్రుకణము లొలుక నాకంపితాంగుఁడు, నవనతాననుండు నగుచుఁ గొంత | 78 |
| క. | పరదేవతవును దల్లివి, గురుపత్నివి నీవు నీకుఁ గూడునె న న్నీ | 79 |
| క. | నీకు మహాభూతంబులె, పో కా పిఁక నేను నిదిగొ పోయెద రక్షో | 80 |
- ↑ 77 మొదలుగా 91 వఱకుఁ గలపాఠము.
వ. అనిన నమ్మాటలకుఁ దప్తలోహంబు చెవులం బోసిన ట్లయినం దల్లడిల్లి వివశుం డై సౌమిత్రి
ధాత్రి నొరిగె నదియు వైశికంబుగాఁ గైకొని మఱియుం బరుషంబులు పలుకుచు నంతం బోక శో
కాకుల యై.
తే. అకట నామాట విన వని యౌవనంబు, వ్రేసికొనుచు మహాభయవివశ యగుచు
నేడ్చుసతిఁ గని తల్లడం బెడఁదఁ కలిగి, కదలి సౌమిత్రి యక్కాంత కెదురు నిలిచి.
క. ఎల్ల దెఱంగుల నిన్నుం, దల్లింగాఁ జూతు నిట్లు తగునే యిమ్మై
నుల్లంబు గాలఁ బలికెదు, తెల్లము నాపోక కీడు దేవీ నీకున్.
చ. అనుచుఁ బ్రదక్షిణించి ఘనుఁ డాసతియంఘ్రులు చూచి మ్రొక్కుచుం
జనుచు సమస్తభూతములు సాక్షిగ నాదెసఁ బాపబుద్ధి లే
దని పలుమాఱుఁ బల్కుచు నిజాగ్రజుపోయినవంకఁ బోయినం
దనమదిఁ బొంగి రావణుఁడు తాపసవేషముతోడఁ జెచ్చెరన్.
ఉ. మానిత మైనదండముఁ గమండలువున్ ధరియించి రక్తకా
పీనము నొప్పఁ దాల్చి జరఁ బెద్దయు వ్రాలినమేనితోడ న
చ్చో నటు నిల్చి యుల్లసిలుచున్ హరినామము లుగ్గడించుచున్
జానకి యున్నమందిరము చక్కటిఁ జే యెలయించి పట్టుచున్.
తే. అరిగి నారాయణా యంచు నల్ల పర్ణ, శాలలోపలఁ జొచ్చిన జనకతనయ
యతివరుండు మహావృద్ధుఁ డనుచు దర్భ, పీఠ మిడి యర్ఘ్యపాద్యముల్ ప్రియముతోడ.
చ. గురుమతి నిచ్చినం బ్రియము గూరఁగఁ గైకొని యింత యొప్పునే
హరిహరి యీనివాస మని యల్లన నాసతియొప్పు సూచుచున్
మరుఁడు గలంచినం దరుణిమాటలు కొన్ని వినంగఁ గోరి నీ
చరితము నూరుఁ బేరుఁ బతిచందము చెప్పుము నాకు నావుడున్.
వ. ఇమ్మహాత్మునికిం జెప్పిన నేమి కొఱంత యని యమ్ముగ్ధ మొదలుకొని సవిస్తరంబుగా.
క. జనకునిమహిమయు దశరథు, పెనుపును దత్సుతులవిధముఁ బ్రీతి యెసంగన్
వనమునకు రామచంద్రుఁడు, చనుదెంచిన తెఱుఁగుఁ జెప్పె సముచితభంగిన్.
వ. చెప్పిన విని రావణుం డిట్లనియె.
