| తే. | [1]ఎట్లు గ్రుంకులు పెట్టుచు నేచి పట్ట, నీక యెట పాఱెనేనిఁ బో నీక శరము | 37 |
| వ. | అని పల్కునవసరంబున సౌమిత్రి విన్నఁబోవుచు నింత యెఱుంగమి గలదె య | 38 |
| క. | సౌమిత్రిం బిలిచి లక్ష్మణ, యీమృగముం దనకుఁ దెచ్చి యి మ్మనియెడు నన్ | 39 |
| క. | అన విని యతఁ డన్నకు ని, ట్లనుఁ దాపసహింస చేయునలమారీచుం | 40 |
| క. | వసుమతి మన మింతకు మును, వసుధాధిప కంటిమే సువర్ణమృగము రా | 41 |
శ్రీరామమూర్తి మాయాకురంగంబుం బట్ట నరుగుట
| వ. | అనిన విని కౌసల్యానందనుండు సుమిత్రానందనున కి ట్లనియె. | 42 |
| క. | అడిగినవస్తువు లెప్పుడు, నెడపక గలిగించుకతన నీయబల మనం | 43 |
| తే. | పసిఁడిమృగము నిక్కం బైనఁ బట్టి తెచ్చి, జనకసుతకోర్కి దీర్చెద సమ్మదమున | 44 |
| క. | అని పలికి విపులబాణా, సనమును గవదొనలు పూని సౌమిత్రిఁ గనుం | 45 |
| చ. | నిలువక మెల్ల దాఱు నటు నిల్చిన మెల్పు నటించుఁ బట్టఁ జే | 46 |
| వ. | అప్పుడు రఘువరుం డపరభాగనిరూఢశరాసనుండును నాకుంచితాంగుండు నగు | 47 |
- ↑ 37 మొదలుగా 50 వఱకుఁ గలవ్రాఁతప్రతుల పాఠము,
క. కనకపుమేనును రత్నపుఁ, దనురుచులును గలుగుమృగము ధరణిం గలదే
జనవర యిది మాయామృగ, మని యెఱుఁగఁగ రాదె మీకు ననురులమతముల్.
చ. అని విని యల్ల నవ్వుచు ధరాధిపుఁ డెంతయుఁ బ్రీతిఁ దమ్మునిం
గనుఁగొని యామృగంబుపయిఁ గౌతుక మెక్కుడు పట్టి తేరఁగాఁ
జన కిట యూరకున్న మది జానకి యెంతయుఁ జిన్నఁబోదె చ
య్యనఁ గొని యేఁగుదెంచెద గుణాకర యేమఱకుండు మియ్యెడన్.
క. ఇది దనుజమాయ యని మీ, మది సంశయ మేల మాయ మాయించి శిర
ప్రదరంబులఁ దునిమెద నని, కదలెం బతి ఖడ్గతూణకార్ముకధరుఁ డై.
చ. కదలి రఘూద్వహుండు చనఁగా నది ముందటఁ గొంతచేరువన్
మెదలుచు డాసినన్ బెదరి మీఁదికి న ట్లది చాఁటుచున్ మృగం
బదె యిదె నాఁగఁ బెంపొదల నవ్వలఁ దోఁచుచుఁ బాయుచున్ రయం
బొదరఁగ డాయడాయఁ గొనిపోయె మహాగహనంబులోనికిన్.
