సీ. | విదియచందురుఁ డైన వెలఁదినెమ్మోమునఁ, గలిసిన సంపూర్ణకాంతి వడయు | 278 |
వ | [2]మఱియును. | 279 |
సీ. | మణిమయమంజీరమంజురుతమ్ములఁ, గలహంసికలఁ బిల్చి గతులు నేర్పుఁ | 280 |
క. | అంగవిలాసమ్మును ద, న్వంగికిఁ జెలువారుతెఱఁగు లవి యే మని చె | 281 |
క. | ప్రమదాజను లొరు లేటికి, నమరాంతక లంక యేటి కారామార | 282 |
ఉ. | కావున రామలక్ష్మణులఁ గయ్యమునం బరిమార్చి లోకవి | 283 |
- ↑ నయ్యింతి చిఱునవ్వు, పొలసిన వెన్నెలవెలుఁగుఁ గడచు
- ↑ 279 మొదలుకొని 289 వఱకుఁ గల వ్రా. ప్ర. పాఠము
క. అని కొనియాడిన దనుజుని, మనమంతన మరుఁడు సొచ్చె మారీచుతపో
వనమున కరిగె రయంబునఁ, గనకరథం బెక్కి గగనగతి నట్టియెడన్.
చ. గరుడుఁడు తొల్లి లీల గజకచ్ఛపయుగ్మముతోడఁ గూడ నే
తరువున శాఖ నూనె విదితంబుగ నప్పెనుమఱ్ఱిముందటం
దెరువునఁ జూచుచుం దనమదిన్ వినతాసుతులావు మెచ్చుచున్
సరభసభంగి నేఁగియును సాగరతీరతపోవనంబునన్.
క. మారీచుఁ గాంచుటయు నతఁ, డారక్షోవిభునిఁ జూచి యర్చించి ప్రియం
బారఁగఁ గ్రమ్మఱ వచ్చిన, కారణ మే మనినఁ బంక్తికంధరుఁ డనియెన్.
చ. పరమహితుండ వార్యుఁడవు బంధుఁడ వాప్తుఁడ వెల్లభంగి నీ
వరయఁగ నీసహాయమున నంబుజలోచన రాముదేవి న
ద్ధరణిజ నేను గైకొని ముదంబునఁ దేలుదు నాబలంబు నీ
వెరవును మాయయుం గలుగ వేయువిధంబుల నబ్బు నింతియున్.