పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/173

క.⁠

గద దిగిచి వైచె వైచిన, నది నడుమన తునిసి తొరఁగ నందంద పటు ప్రదరంబులు పఱపియు నెని, మిదినారాచములు వానిమేనం గ్రుచ్చెన్.

⁠ 222

వ.⁠

అంత నప్పౌలస్త్యుండును గనలి కనకపట్టవేష్టితంబును నాయసశంకుకీలితంబును నశనిసమస్పర్శంబును నాదిత్యఛత్రనిభంబును గుపితోరగఘోరంబును గాలదం డప్రచండంబును ననేకప్రాణిశోణితమలినంబు నగునొకమహాపరిఘంబు గరంబున నమర్చి మెఱుంగులు సుడివడం ద్రిప్పుచుఁ బతంగంబు కార్చిచ్చుమొగంబునకు వ చ్చువిధంబునం గడంగె నప్పు డెడసొచ్చి మహాకపాలప్రమాథిస్థూలాక్షు లార్పు లు నిగుడ శూలపరశుపట్టిసంబు లంకించి వైచిన రఘుపుంగవుండు వానిం దెగ నేసి యమ్మహాకపాలు నొక్కభల్లంబునం దల డొల్ల నేసి విశిఖదశకంబునం బ్రమాథిం బంచత్వంబు నొందించి యస్థూలాక్షు మేనం బెక్కంబకంబులు నించి వధించిన నత్తెఱంగుం గనుంగొని దూషణుండు రెట్టించినకోపంబున నతనిం బేర్కొని.

⁠ 223

ఉ.⁠

ఇమ్మహనీయసాధనము నింక సహించెదు గాక నీవు ని క్కమ్ముగ నంచుఁ బూని పరిఘం బిగుచేతుల నెత్త నవ్విభుం డమ్ముల రెంటఁ జెక్కలుగ నాభుజయుగ్మము ద్రుంప వాఁడునుం గొమ్ములు ద్రుంపఁబడ్డనవకుంభివిధంబునఁ గూలెఁ గుంభినిన్.

⁠ 224

క.⁠

దూషణుఁడు వడిన మఱియును, రోషాచరశేష మెల్లఁ ద్రుంచుటకు మహా రోషంబునఁ జాపజ్యా, ఘోషం బొనరించి మునుము గొని తునుమునెడన్.

⁠ 225