| చ. |
అనుజుఁడు సీతయున్ మిగుల హర్షమునం జనుదేరఁ బద్మలో
చనుఁడు రఘూద్వహుండు మృగసంఘములన్ నిజచాపశింజినీ
ధ్వనులఁ దొలంగఁ దోలి సుపథంబుగఁ జేయుచు నేఁగి ముందటం
గనియె మహామునీశ్వరనికాయనివాసతపోవనంబులన్.
| 10
|
| తే. |
కనియుఁ దమ్ముఁడు దానును గార్ముకంబు
లెక్కు లటు డించి వినతు లై యేఁగి మ్రొక్కి
చేరి మును లెల్లఁ బూజింప గారవమున
నచట నారాత్రి నిలిచి యహర్ముఖమున.
| 11
|
| క. |
జనపతి ప్రియ మెసలారఁగ, మునివరులకు నెల్లఁ జెప్పి మ్రొక్కుచుఁ దగ వీ
డ్కొని జనకరాజపుత్రియు, ననుజన్ముఁడు గదిసి తోడ నరుదేరంగన్.
| 12
|
| చ. |
చని చని దట్టమై యిసుము చల్లిన రాలనిఘోరకాననం
బునఁ గని రొక్కచో నెదుర భూధరసన్నిభకాయు నుగ్రలో
చను నతిదీర్ఘదంష్ట్రు గరసంభ్రతశూలుఁ గఠోరనాదగ
ర్జనభయదాట్టహాసు మునిసంఘవిరోధు విరాధు నుద్ధతున్.
| 13
|
శ్రీరాముఁడు విరాధునిఁ జంపుట
| సీ. |
శరభసింహవ్యాఘ్రచయములగుదులు భు, జాభీలశూలమునందుఁ గ్రాల
చౌడల నిరుదెసఁ దనరి వక్రము లైన, బలితంపుఁగోఱలతెలుపు నిగుడఁ
దపనరథాంగవృత్తము లైనకన్నుల, నెండ చండంబుగా నిండి పర్వఁ
[1]గహకహ యనియెడు కటికిచప్పుడు పర్వు, చప్పుడు బ్రహ్మాండ మప్పళింప
సమదభంగిఁ గదిసి $ జూనకిఁ బట్టి శీ, ఘ్రముగఁ జంకఁ దాల్చి రభసగమన
చరణఘాతచలితసర్వంసహాచక్రుఁ, డగుచు రాముఁ గదిసి యార్చి మఱియు.
| 14
|
| వ. |
క్రోధంబున విరాధుం డి ట్లనియె.
| 15
|
| క. |
ధనురస్త్రఖడ్గధారుల, వనితాసహచరుల ధర్మవర్తనుల మిముం
దునుముదు నెత్తురు ద్రావుదు, నను వినరె విరాధు ననుచు నవ్వుచు మఱియున్.
| 16
|
| క. |
మునిమా౦సభోజి నై యి, వ్వనమునఁ జరియింతు నేను వచ్చినమాయా
మునులు మిమ్ము సహింతునె, వనితారత్నంబు మనుజవర యర్హంబే.
| 17
|
| వ. |
అని పలుకునిశాచరునంకోపరిభాగంబునం బవనవేగంబునం గదలుకదళివి
ధంబునం బులిబారిం బడి బెగడుహరిణికరణిఁ గంపంబు నొందునక్కురంగన
యనం గనుంగొని దీనవదనుం డయి కౌసల్యానందనుండు సుమిత్రానందనున
కి ట్లనియె.
| 18
|
| చ. |
ఘనతరకార్ముకంబుఁ బటుకాండచయంబును గేల నుండ నా
తనువునఁ బ్రాణముం గలుగఁ దమ్ముఁడ యిద్దశ పొందెఁ జూచితే
|
|
- ↑ కహకహ యనియెడు కంఠనిర్గత మైన, చప్పుడు బ్రహ్మాండ మప్పళింప
