శ్రీరస్తు
భాస్కరరామాయణము
ఆరణ్యకాండము
| 1 |
| ఉ. | పుణ్యచరిత్రుఁ డత్రిమునిపుంగవు వీడ్కొని రాముఁ డంచితా | 2 |
| మ. | కని బాణాసన మెక్కుడించి ధరణీతకాంతుండు శాంతారమం | 3 |
| వ | తదనంతరంబ తపోధను లుచితసత్కారంబుల వారలం బూజించి వినయంబున. | 4 |
| ఆ. | నృపతి దలఁపఁ బూజనీయుండు మాన్యుండు, దండధరుఁడు గురుఁడు ధర్మసేత | 5 |
| క. | జననుతుఁ డై జనవల్లభ, జననాయకుఁ డింద్రునందుఁ జతురంశములం | 6 |
| తే. | ఊర నున్న వనంబున నున్నఁ బ్రజల, నియతి రక్షింప శిక్షింప నృపుఁడె కర్త | 7 |
| వ. | అనుచు నభినందింప రఘువరుం డారాత్రి యచ్చట నిలిచి మఱునాఁడు మునుల | 8 |
| క. | [1]కాకోలవ్యాకులమును, ఘూకాకులభీకరంబు ఘోరమృగవ్యా | 9 |
- ↑ క. నృపచూడామణి రాఘవుఁ, డపరిమితక్రోడమహీషహరిభల్లూక
ద్విపశరభచండగండక, విపులమహావిపినములఁ బ్రవేశించి తగన్. అని పా.
