| |
నకుఁ జనుదెంచి వసిష్ఠపుత్రుం డైనసుయజ్ఞునకుఁ బదికోట్లసువర్ణంబులు ననేక
రత్నాంబరంబులును సమర్పించి వసిష్ఠాదిమునులకు నానాదీనజనంబులకు సమ
స్తధనంబు లిచ్చె నంత జనకాత్మజయు నాత్మీయమందిరంబున కేతెంచి భూష
ణంబులు హేమరాసులును వసిష్ఠవాసిష్ఠపత్నుల కొసంగె నాసమయంబున
నరుంధతి వసిష్ఠుం గనుంగొని.
| 103
|
| తే. |
నీ కుపేక్షింపఁ దగునె యిక్ష్వాకుకులము, లోన నింతలు నొప్పము లైనచోట
ననిన నమ్ముని యధికసమాధియుక్తి, నయ్యనాగతవృత్తాంత మరసి చూచి.
| 104
|
| వ. |
ఇది దైవికం బయినతెఱంగు దీనిం గనుంగొనుచు నూరకుండు మని పలికె
నప్పు డారామచంద్రుండు సమస్తమునులకు గృహదేవతలకు నమస్కరించి శర
శరాసనసన్నద్ధుం డయి నగరు వెడలి చనిన జననులయార్తరావంబు వీతెంచె
నపుడు దశరథుండు శోకవివశుఁ డగుచు సుమంత్రుం గనుంగొని.
| 105
|
సీతారామలక్ష్మణులు వనంబున కరుఁగఁ బౌరులు వెంబడించుట
| తరల. |
రథము వే కొనిపొమ్ము రాముఁ డరణ్యభూమికి నేఁగెడున్
శిధిలతం ధనువల్లి దూలఁగ సీత మెల్లన పాదముల్
పృథివి మోపుచు నింత కెంత చలించుచుండునో నావుడుం
బృథులరత్నమరీచు లార గభీరనేమిరవంబుతోన్.
| 106
|
| ఉ. |
అతఁడు తేరు దెచ్చి వసుధాధిపునానతి రత్నకాంచన
స్ఫీతరథాధిరోహణము సేయుఁడు నావుడు సీతయున్ సుమి
త్రాతనయుండుఁ దానును రథంబు రఘూద్వహుఁ డెక్కి పోవ నా
నాతురనాదముల్ సెలఁగె నప్పుడు తత్పురిరాజవీథులన్.
| 107
|
| ఉ. |
కొందఱు కైక నాడ నృపుఁ గొందఱు పేర్కొని యెగ్గు లెన్నఁగాఁ
గొందఱు రామచంద్రుఁ దనకుం జన నేటికి నాఁగ మంథరం
గొందఱు తిట్టఁగా సొలసి కొండఱు దైవము దూఱ రాఘవ
స్యందన వీథి నిట్లు జన శబ్దపరంపర నిండె వెండియున్.
| 109
|
| మ. |
కులనిస్తారకుఁ డీతఁ డిట్లరుగఁ గాకుత్స్థాన్వయం బింతతో
బొలిసెన్ మంథర యింత సేసె నది దుర్బోధంబుగాఁ జూడ కి
మ్ముల నక్కైకయు నావరంబు లడిగెన్ మోహాంధుఁ డై రాజు ను
గ్మలికిం బాపసహాయుఁ డయ్యె నకటా కౌసల్యకుం బండెఁ బో.
| 111
|
| సీ. |
సంతానసిద్ధికి సకలమునీంద్రులఁ, బితృదేవగణములఁ బ్రీతిఁ గొలిచి
బహుకాలతపమునఁ బరిపక్వ మగు పుణ్య, ఫలమునఁ గశ్యపబ్రహ్మమనుమఁ
డశ్వమేధంబున నధ్వర్యుఁ డయి పుత్ర, కామేష్టి గావింపఁగాఁ బ్రసక్తి
|
|
