| |
కనికరం బొకింత గలదె దానికిఁ బాప, మొక్కొ పొడవు చూడ నక్కటకట.
| 82
|
| తే. |
అనుచుఁ బెక్కుదెఱంగుల నడలుచున్న
జనని నూరార్చి యోతల్లి సవతితనము
కైకదెసఁ జూపి యాడెదు గాని నీదు
కులము శీలముఁ బరికించి పలుక వేల.
| 83
|
| క. |
పతివాక్యాతిక్రమణము, సతులకు నెబ్భంగిఁ జేయఁ జన దని ధైర్య
స్థితి నిలుతురు గా కెందును, సుతులం బాయంగ లేని సుదతులు గలరే.
| 84
|
| ఆ. |
భార్గవుండు తండ్రిపనుపున రేణుకా, దేవి తల్లి యనక తెంపు సేసెఁ
గుండినుం డొనర్చె గోహింస జనకాజ్ఞఁ, గాన పితృనియుక్తిఁ గడవఁ జనదు.
| 85
|
| క. |
జననీ యి ట్లగుటను మ, జ్జనకుపలుకు మీఱఁ గాదు సమకొల్పు ధృతిన్
మనమున వగవకు మిట్టి, ట్టని సొలవకు రాజువలనఁ గైకేయిదెసన్.
| 86
|
| క. |
అని పలికిన నద్దేవియుఁ, దనయునితెం పెఱిఁగి యెట్లుఁ దప్పదు దైవం
బును బగవారిం గూడెను, నను రాముఁడు విడిచె నే మనం గల దింకన్.
| 87
|
| వ. |
అనుచు వగలం బొగులుచున్నసమయంబున నక్కుమారుండు.
| 88
|
సీతారామలక్ష్మణులు కౌసల్యాసుమిత్రలచే వనవాసంబున కనుజ్ఞ కొనుట
| ఉ. |
మ్రొక్కినఁ గౌఁగిలించి మది ముట్టిన మోహము ద్రెంపలేక లోఁ
బొక్కుచు వేఁడియూర్పుఁ దగఁ బుచ్చి తొడింబడఁ గొంతసేపు వే
ల్పెక్కినభంగి నుండి ధృతి నెట్టకునేనియుఁ బూని కుత్తుకం
జి క్కెడలించి పుత్రుఁ గని చిత్తములోనఁ దలంపు గూడినన్.
| 89
|
| సీ. |
వినయంబుతో నెల్లవేల్పులఁ బేర్కొని, దక్షిణకరమున రక్షఁ గట్టి
నీరాజనం బిచ్చి నృపవరదనుజులఁ, బరిమార్చి రక్షింపు సురల మునుల
నఖిలదేవతలు వృత్రాసురు గెలువఁబో, నెసఁగంగ నింద్రున కొసఁగుశుభము
నమృతంబునకు నేఁగునప్పుడు వినత వి, హంగాధిపతి కిచ్చుమంగళంబు
లింపు సొంపారఁ బుత్ర గానిమ్ము నీకు, ననుచు దీవించి సౌమిత్రి వినతుఁ డైన
నన్న లక్ష్మణ నీవు మాయన్నవెనుకఁ, జనియెదే పట్టి సుఖవి గమ్మనుచుఁ బలికి.
| 90
|
| ఉ. |
కోడలు మ్రొక్కినన్ మదిని గుందుచు నక్కున నక్కుఁ జేర్చి నిన్
వేడుక నిచ్చునప్డు రఘువీరుఁడు రాముఁడు వార్ధి మేరఁగా
నీడితకీర్తితోఁ బుడమి యేలెడు నంచుఁ దలంచెఁ గైకచే
మూఁడఁగ నున్న దీని మునుముట్ట భవజ్జనకుం డెఱుంగునే.
| 91
|
| ఉత్సాహ. |
రాజబింబవదన జనకరాజు నిన్ను నిమ్మహా
రాజపుత్రుఁ డైనసుగుణరత్నమునకు నిచ్చితిం
|
|
