కైక రాముని వనంబునకుం బంప దశరథు నడుగుట
| క. |
పలికిన భరతునిఁ బట్టము, నిలకుం గట్టుటయు రాము నీరేడబ్దం
బులు కానకుఁ బొ మ్మనుటయు, నిలువేల్పులు సాక్షి గాఁగ ని ట్లీ రెండున్.
| 18
|
| ఉ. |
వేఁడిన వేఁడిమాట నృపవీరుఁడు సైఁపక కర్ణరంధ్రముల్
సూఁడినభంగిఁ దాఁకుటయు స్రుక్కి మనంబున నొచ్చి నిన్ను నే
నాఁడు నృపాలపుత్రి వని నమ్మి వరించితిఁ గాక యిమ్మెయిన్
నేఁ డొకకాలసర్ప మయి నీ విటు సేయుట నాకుఁ దోఁచెనే.
| 19
|
| ఉ. |
కీడున కోడ కించుకయుఁ గేకయభూపతియింటఁ బుట్టి చొ
ప్పాడక పాపజాతి వయి తక్కట యి ట్లని వేఁడ నెట్లు నో
రాడెఁ ద్రిలోకపూజ్యుఁ డగునాకొడు కేమిట నీకు నొప్పఁడే
పాడి దలంప కీపలుకు పల్కితి దోసము నాక నాకడన్.
| 20
|
| ఆ. |
భరతుకంటె నీకు భక్తుండు తమ్ముల, ముగురు నొక్కభంగి ముద్దు సేయుఁ
దల్లు లెల్ల సరియ తగునే యాపుత్రని, ధానమునకుఁ గీడు దలఁప నకట.
| 21
|
| క. |
విడుతుం బ్రాణము లయినను, విడుతున్ మహిరాజ్య మెల్ల వేఁడిన రామున్
విడుతునె యాగుణరత్నము, విడువను దత్పాపచింత విడువుము తన్వీ.
| 22
|
| సీ. |
అనవుడు నక్కైక జననాథుతో నను, నిక్ష్వాకువంశమహీశు లెల్లఁ
బలికి తప్పరు నీవు కులధర్మ మొల్లక, కౌసల్యదిక్కునఁ గరము వెఱచి
సడి కోర్చి సత్యంబు విడువఁగఁ దలఁచెదు, భూపాల యిది యొక్కపురుషగుణమె
బొంకుదురే రాజు లింక నీముందర, విష మాని ప్రాణముల్ విడుచుదాన
|
|
| తే. |
నంత భరతుని సమయించి యనుఁగుఁదనయు, రాము నిష్కంటకంబుగా రాజ్యమునకు
నధిపుఁ గావించి నీవు నీయగ్రసతియు, విభవమున నుండుదురుగాక వేయు నేల.
| 23
|
| చ. |
తలఁ పొడఁగూడెఁ బొమ్ము వసుధావర నావుడు నొక్కమాటయుం
బలుకక మిన్ను వచ్చి పయిఁ బడ్డతెఱంగునఁ దూలి నెమ్మనం
బలఁగ మొగంబు వంచుకొని యశ్రులు రాలఁగ శోకవహ్నికిం
గొలువగుచుండె భూరమణకుంజరుఁ డంతఁ గ్రమక్రమంబునన్.
| 24
|
| చ. |
అళికుల మల్లనల్ల నవహల్లక మొల్లక కేసరోల్లస
ద్దళదరవిందమందిరవితానము చేర నగాధదీర్ఘికా
జలజనవీనగంధములు చల్లుచుఁ జల్లనిగాడ్పు లిమ్ములం
బొలయ గృహప్రదీపములపోఁడిమి దూలఁ బ్రభాత మొప్పినన్.
| 25
|
| సీ. |
వివిధమంగళతూర్యరవము లొప్పఁగ వంది, సూతమాగధజనస్తుతులు గలయఁ
జెలఁగఁ బుణ్యోదకంబుల రామచంద్రుండు, జనకపుత్రియుఁ దాను జలకమాడి
మహితాంబరంబుల బహురత్నరాజిత, మండనంబుల రమ్యమాల్యతతుల
సురభికస్తూరికాగురుచందనాదుల, లలితాంగరేఖావిలాసకళలఁ
|
|
