పుట:ప్రబోధచంద్రోదయము.pdf/223

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


                          కడుసంభ్రమంబునఁ గౌఁగిలించి
నాదువృత్తాంతమంతయు విని నన్నూఱ
                          డించి యో తల్లి! దుఃఖించవలదు
నీకుఁ గీ డొనరించునీచులఁ జూడఁ జా
                          లునె విశ్వసాక్షి త్రిలోకవిభుఁడు


గీ.

చెప్పఁడే తొల్లి తెలియ నాచిన్మయుండు
ఎవ్వ రేమనినా వారి కెగ్గు దలఁచి
రట్టిమనుజాధములనెల్ల నసురయోని
సంభవులఁ జేతు నే నని చక్రధరుఁడు.

100


క.

తను నెఱుగనివారల నే
మనగలదనఁ బురుషుఁ డనియె హర్షముతో నే
యనువున నేఁ బరమాత్ముఁడ
నన నుపనిషదణ్ణవదన యానతి యిచ్చెన్.

101


ఆ.

అతనికంటె వేఱ యనరాదు నిన్ను నీ
కంటె వేఱ యనఁగఁగాద యతని
మాయకతన ద్వివిధమై యుండు నాదేవుఁ
డంబుబింబితార్కబింబ మనఁగ.

102


వ.

అనుచు బహుప్రకారంబుల బోధించిన.

103


చ.

ఉపనిషదబ్జనేత్ర వినయోక్తుల యర్థ మెఱుంగలేక జీ
వపురుషుఁ డవ్వివేకుఁ గని వత్స! జరామరణాదిసంగతుం
జపలుని భేదయుక్తు నను సత్యచిదాత్ముని గాఁగఁ బల్కె నీ
విపులవిలోచనామణి సవిస్తరభంగుల నన్నుఁ దెల్పుమా!

104


క.

నావుడు వివేకుఁ డిట్లను
నావిభునిం జూచి “తత్త్వమసి" యనువాక్యం
బే వివరించెద శాంతం
బై వెలిఁగెడు తత్త్వ మీవ యగు టెఱుఁగఁబడున్.

105