అని పురుషుడు సంతోషించునవసరంబున వివేకమహారాజు శ్రద్ధాంగ
నాసమేతుండై చనుదెంచి జీవపురుషున కభివాదనంబు చేసిన నప్పురు
షుండు వివేకుం జూచి వత్సా! నీకు మేము మ్రొక్కందగుఁ గాని నీచేత
మ్రొక్కించుకొనుట తగదు. జ్ఞానవృద్ధుండవు నుపదేశకర్తవుంగాన మాకుఁ
బితృసమానుండవు. మున్ను ధర్మమార్గంబు మఱచి నష్టసంజ్ఞులైనవేల్పులు
తమతనయులచేత బోధితులైరి గావున నీవును బితృత్వంబు వహించుట
ధర్మంబని పురుషుండు వివేకుని బహుభంగులఁ బ్రస్తుతింపుచుండె నట
శాంతియు విష్ణుభక్తివలన ము న్నెఱింగినది గావున గోవిందమందిరంబైన
మందరగిరి కందరంబున శ్రీగీతమఱుంగునం దర్కవిద్యాభయభ్రాంతయై
యున్న యుపనిషత్తరుణి కడకుంజని తోడుకొని వచ్చుసమయంబున
నయ్యుపనిషత్తరుణి శాంతిం జూచి నెచ్చెలీ! యతండు నామచ్చిక నెల్లను
బొరపొచ్చెంబు చేసి నన్ను నిన్నిదినంబు లొల్లకుండె ననఁ దధావిధాపన్న గ
దంష్ట్రాంకురహస్రాంతకుహరంబునఁ జిక్కియున్న వివేకమహారాజు
నిట్లని దూఱం దగవు గాదనిన శాంతిం జూచి చెలియా! వివేకుని కడ్డంబు
లాడెదవుగాని నాపడ్డపా ట్లెఱుంగవుగదా యనుచు దైన్యభాషణంబుల
నిట్లనియె.
