అనవుడు వ్యాససరస్వతి మనసుం గనుంగొని గృహస్థున కొక్కముహుర్త
మాత్రంబైన నాశ్రమధర్మంబు విడిచియుండుట తగవుగాదు గావున
నీ విదిమొదలు నివృత్తింగూడి విహరింపుమనిన మనస్సు సిగ్గుపడి యను
మానించుట యెఱింగి పుత్రకా! యిట్టిగట్టి తెలివి గలిగిన సంసారయోగికి
దన కనుకూలయైనవనితం గూడి మెలంగుట ప్రబోధోదయంబునకుం
బ్రాఁతిగాని హానిగాదు. సకలాశ్రమంబులోన గృహస్థాశ్రమంబున భోగ
మోక్షంబులు సంపాదింపంజాలు నిది యెఱింగికదా సదాశివుం డుమాదేవి
తోడ నొక్కకుత్తికగా మనుచున్నవాఁడు వెన్నుం డిందిరాదేవికిం దన
డెందంబు మందిరంబు గావించి యానందంబునం బొందు నరవిందనంద
నుండు చదువులమచ్చెకంటి న్మెచ్చి మొగమిచ్చి యచ్చపుమచ్చికలం బొద
లెడు వీరికి మువ్వురికి నాదికారణంబైన పరమపురుషుఁడును జీవాత్మిక యైన
పరశక్తి ననురక్తిం గూడిమాడి వేడుకలం గ్రీడింపుచుండు నటుగావున
నీవు నిప్పుడు పొడమిన పరిజ్ఞానంబు పదిలపఱుపనోపు నివృత్తిమత్తకాశిని
సహధర్మచారిణిగా శమదమసంతోషాదికపుత్రు లుపచారంబులు సలుప
వివేకుండు భవదనుగ్రహంబున నుపనిషద్దేవిం బరిగ్రహించి యమనియ
