పుట:ప్రబోధచంద్రోదయము.pdf/160

గీ.⁠

అనుఁచు బల్కుమోహు నానాస్తికతయును గదిసి సిగ్గుతోడఁ గౌఁగిలించి నపుడు మోహుఁడును తదాలింగనస్పర్శ సుఖవిశేషములకుఁ జొక్కి చొక్కి.

⁠ 73

క.⁠

నిను మునిగూడినరహి నా మనసున రెట్టించె నిపుడు మగువా! యెలజ వ్వనము మగుడ నొసఁగు రసా యనమౌ నీకూట మనిన నగి యిట్లనియెన్.

⁠ 74

క.⁠

రాణించిన నీకౌఁగిట బ్రాణేశ్వర! నాకు మగుడఁ బ్రాయము వచ్చెన్ జాణ లగువారి కూర్మికి గాణు గలుగ నేర దెంతకాలంబునకున్.

⁠ 75

క.⁠

స్వామీ! నను నేమిటికై ప్రేమముతోఁ దలఁప నవధరించితి రనినన్ గాముకుఁడు మోహుఁ డాగజ గామినితో ననియె వలపు గానఁబడంగన్.

⁠ 76

క.⁠

తలఁపుదురు మనసు వెలుపలి జలజాక్షులఁబతులు నీవు సతతంబును నా తలఁ పనెడిభిత్తిప్రతిమయు నుండవలెనె వేరె పనివడి దలఁపన్.

⁠ 77

వ.⁠

అనిన మహాప్రపాదం బని వినయావనతవదన యైన మిథ్యాదృష్టిం జూచి మహామోహుండు నఖరశిఖరంబులం జకురనికరంబులు దువ్వుచు వింటివా మచ్చెకంటీ యిటువంటిక్రొత్తలు కుందెనకత్తెయైన శ్రద్ధ యనుతొత్తు కూఁతు రుపనిషత్తురుణిని వివేకునితో హత్తింప నెత్తుకొన్నయది మున్న యది మనలకుఁ బ్రతికూల గావునఁ దలపట్టి తివిచి తెచ్చి యారండను భాషండుల కొప్పించు మనిన దేవర! సేవకురాలి కివ్విధంబునఁ బ్రియంబుఁ

⁠