పుట:పాంచాలీపరిణయము (కాకమాని మూర్తి).pdf/27

26

పాంచాలీపరిణయము

⁠

లాంబరపరాయణుఁడు బాదరాయణుండు కరుణఁ జనుదెంచెఁ బాండవాగ్రజునికడకు.

⁠

గీ.⁠

ఇట్లు చనుదెంచు ముని కెదురేగి మ్రొక్కి, ధర్మతనయాదు లర్ఘ్యపాద్యంబు లిచ్చి రత్నపీఠిక నిలుపు వారలను గుశల, మరసియున్నంత ద్రుపదుఁ డిట్లనియె మునికి.

⁠

చ.⁠

పలుకు శిలాక్షరం బుచితభాషణుఁ డీయమనందనుఁడు నేఁ డిలసతి నేవురుం బరిణయించెద మంచు వచించె ముజ్జగం బుల నడవ ళ్ళెఱుంగుదురు ప్రోడలు మీ రిటువంటివర్తనం బిలఁ గలదేని తెల్పుఁడన నిట్లను ధర్మజుఁ డందఱు న్వినన్.

⁠

క.⁠

నగవునకుం గలనైనం, దగులునె మామకరసజ్జఁ దప్పుంబలుకుల్ తగవిది మాకేగురకుం, జిగురాకుంబోడిఁ బెండ్లి చేయుట యొప్పున్.

⁠

క.⁠

మును గౌతమఋషికన్యక, తనను తపోగతి వరించెఁ దగ నేడ్గుర న ట్లనె దాక్షాయణియను ముని, తనుభవతా భార్యయయ్యె దశపురుషులకున్.

⁠

క.⁠

గురువులలో జనయిత్రియె, పరమంబగు గురువు జననిభాషణమె నిజం బరయ వృథ సేయరాదన, ననవరునకు ననియె ద్రుపదనందనుఁ డంతన్.

⁠

శా.⁠

సత్యము గాఁగ ధర్మము విచారము చేయ నశక్య మేరికిన్ నిత్యవిధిజ్ఞుఁ డార్యగణనీయుఁడుగానఁ ద్రిలోకవంద్యుఁ డీ సాత్యవతేయుఁ డీయన వచస్స్థితివంక శుభంబటన్న నా వ్రత్యవతంస మాద్రుపదరాణ్మణి కిట్లను నప్పు డొప్పుగన్

⁠

ఉ.⁠

కుంతియు నేల తప్పఁబలుకు యమనందనువాక్య మేల యొ క్కింతయఁజుల్క నౌ జగతి నిద్దఱిసుద్దియు దేవతావరం బింతె కుమారి నేవురకు ని మ్మిది దైవకృతం బటంచు నే కాంతగృహంబు చేరి యితిహాసము చెప్పదొడంగె నత్తఱిన్.

⁠

గీ.⁠

తొల్లి నాలాయనియనంగ దొరయు నింద్ర, సేనసతి యస్థిచర్మావశిష్ట కష్ట తనునిఁ బతిఁ గుష్ఠరోగి మౌద్గల్యు వృద్ధుఁ, దగ భజించుఁ దదుచ్ఛిష్ట మొగి భుజించు.

⁠

గీ.⁠

అంత నొకనాఁడు నిర్మలస్వాంతమౌని, మౌళి భుజియింపఁ బాత్రలో వ్రేలు దునికి పడిన మది నీసడించక కడకుఁ దిగిచి, వైచి భుజియించె నప్పతివ్రతలతల్లి.

⁠

క.⁠

భుజియింపఁగఁ గనుఁగొని ముని, నిజభ క్తికి మెచ్చి యెద్ది నీకిష్టంబో గజగామిని యిచ్చెదఁ గొ, మ్ము జగమ్ము నుతింప నన్న ముద్దియ పలికెన్.

⁠

గీ.⁠

నాథ నీయందు భోగేచ్ఛ నాకుఁ గలదు, హేయరూపాకృతులు సూప కిక్షుచాప రూపసంపద సొంపు దార్కొనఁగఁ గోర్కి, దీర్పు కందర్పకేళి నీనేర్పుకలిమి.

⁠