| తే. |
ఓ వికుండల! దివమున కీవు రమ్ము
కదిలి భవదీయకృతపుణ్యకర్మభోగ
మనుభవింపంగ నావుడు ననియె నాతఁ
డా కృతాంతకుదూతతో నల్లఁ జేరి.
| 47
|
| సీ. |
యమదూత! వినుము నా కాత్మలోపల నిప్పు
డత్యంతవిస్మయం బయ్యెఁ జూడ
నాతఁడు నేనును నన్నదమ్ముల మొక్క
తల్లిగర్భంబునఁ దనరఁ బుట్టి
యేకర్మమైనను [1]నేకకార్యతఁ జేసి
యెన్నఁడు [2]దగఁ బాయకున్నచోట
మా కొక్కచోటన మరణంబు ప్రాపింప
నిట కేము వచ్చితి మిద్దఱమును
|
|
| తే. |
నందు మా యన్న నరకంబునందుఁ ద్రోచి
నన్ను నేటికిఁ గొనిపోవ నాకమునకు
నరయ నే నేమి చేసితి నతనికంటె
నన్ను మన్నించి చెప్పుమా యున్నరూపు.
| 48
|
వికుండలుండు యమదూతలవలన నిఖిలధర్మార్థంబులు వినుట :
| వ. |
అనిన వికుండలునకు యమదూత లిట్లనిరి.
| 49
|
| ఆ. |
తల్లి దండ్రి యన్నదమ్ములు తనయులు
లలన చెలి యనంగఁ గలుగువారు
పూర్వజన్మకర్మభోగసంప్రాప్తులై
మక్కువలఁ జరింతు రొక్క[3]యింట.
| 50
|
- ↑ ఏకవాక్యత జేసి (మ-తి)
- ↑ బడి వాయకున్న చోట (మ-తి)
- ↑ చోట (ము)
