సీ. |
కమలినీముఖపద్మకాంతి నివాళింప
నేపార నెత్తినదీప మనఁగఁ
బూర్వపర్వతశిరోభూషావిశేషమై
చెలువారు గైరికశిల యనంగఁ
బ్రాచీదిశావధూఫాలదేశంబున
లలినొప్పు సిందూరతిలక మనఁగ
జంభారివారణకుంభమధ్యంబున
భాసిల్లు చెంగల్వబంతి యనఁగ
|
|
తే. |
మెఱసి చీకఁటి విరియించి మిన్నుముట్టి
చక్రవాకాళితాపము సంహరించి
యళుల మేల్కొల్పి కొలఁకులఁ దెలుపు లొసఁగి
తరణి యుదయాద్రిఁ బొడతెంచెఁ దత్క్షణంబ.
| 118
|
వ. |
ఇట్లు సూర్యోదయావసరంబునం జని చని పురోభాగంబున.
| 119
|
దిలీపుఁడు వైఖానసఋషినిఁ జూచుట :
ఉ. |
భూతలనాథుఁ డిద్ధపరిపూర్ణయశోనిధిఁ గాంచె వృద్ధహా
రీతుని సత్తపోధనపరీతుని నూర్ధ్వజలౌఘపూతు వి
ఖ్యాత కులప్రసూతుని నగాధకృపారసికాంతరంగసం
స్ఫితునిఁ జిత్తభూవిపదభీతుని సజ్జనతావినీతునిన్.
| 120
|
ఆ. |
ఊఁతకోల వట్టి యొడలితో లెమ్ముల
నంటి నరములెల్ల నంగకములఁ
గానఁబడఁగఁ దొంటిగతిఁ దప్పి ముదిసి మై
వదలి పలితుఁ డైనవాని విప్రు.
| 121
|
వ. |
కనుంగొని సాష్టాంగదండప్రణామం బాచరించి కృతాంజలియై
మార్గమిచ్చి నిలిచియున్న యమ్మన్నుఱేనిం జూచి వైఖానసుం
డతనికిం బురుషార్థంబు సేయందలంచి యి ట్లనియె.
| 122
|