పుట:పంచతంత్రి (భానుకవి).pdf/89

క.⁠

కులసతి రోయును జుట్ట మ్ములు వాయుదు రొరులు కష్టపుంబలుకుల ని మ్ముల నాడఁదొడఁగుచుందురు కలియుగమున ద్రవ్యహీనుఁ గరణిక లక్ష్మా!

⁠ 71

క.⁠

మృతిఁ బొందిన జనునైనను హితులెల్లను డాయుదురు మహీస్థలిలోనన్ మతిఁ దలఁపఁ బేదఁ జేరరు బ్రతిమాలిన, నొరులు నూత్న భరతాచార్యా!

⁠ 72

క.⁠

ఇలలోపల ధీయుతునకు వలయును దృఢమనము బంధువర్గము పొగడన్ దలపోసి చూడ, లేమియుఁ, గలిమియు, పోవచ్చు గానఁ గరణిక లక్ష్మా!

⁠ 73

క.⁠

పామరుల వేడఁజేయును ధీమద మణఁగించి బుద్ధి తేకువ చెఱుచున్ ప్రేమ[వ]తులఁ [నెడఁ]బాపును లేమియుఁ గష్టమ్ము సూక్ష్మలిఖితాచార్యా!

⁠ 74

క.⁠

తలఁప దశవాజిమేధ మ్ములనైన ఫలమ్ము చలనబుద్ధిరహితుఁడై చెలిమి యొనరించు, సద్గుణ కలితుండగు నరునిఁ బొందుఁ గరణిక లక్ష్మా!

⁠ 75

గీ.⁠

ధనము పోయిన దృఢలక్ష్మిఁ దఱుగనీక మంచిమనమున సద్ధర్మ మహితపదము దప్పి నడవక, పరులసంతాప ముడుప వైద్యుఁడన సంచరింతు భూవలయమందు.

⁠ 76

వ.⁠

అని యివ్విధంబున నాహిరణ్యకుండను వెలుక నిజకథావృత్తాం తంబును నీతిప్రకారంబును నెఱింగింప నాకర్ణింపుచున్న జరఠకచ్ఛపేంద్రుం గనుంగొని లఘుపతనకుం డిట్లనియె.

⁠ 77