పుట:పంచతంత్రి (భానుకవి).pdf/87

⁠

వెండియుఁ గలవని చెప్పిన యండను, నవి తెలియఁజెప్పుమని యడుగుటయున్.

⁠ 56

వ.⁠

ఇట్లు చూడాకర్ణుం డడిగిన బృహస్వి యిట్లనియె, మున్ను వేదాగ్రేసరుం డను బ్రాహ్మణుండు తనగృహంబున వసించియుండి యొక్కనాఁడు.

⁠ 57

చ.⁠

తనసతిఁ జూచి పర్వ మిటఁ దామరసానన! డాసె, విప్రభో జన మొనరింపవే! యనుచు సామవచస్స్థితిఁ బల్కె, లేదు పొ మ్మనిన, నమర్షదారుణతరాననుఁడై మును జంబుకంబు, గూ ర్చిన పటలంబు, వాపి తుదిఁ జేరదె! కాలుపురంబు వింటిచేన్.

⁠ 58

క.⁠

అనిన నదెట్లని, విప్రుఁడు తనునడిగినఁ బ్రాణసతికిఁ, దత్కథఁ జెప్పెన్ మును లుబ్ధకుఁ డొకపురమున ననవరతము మాంసవిక్రయస్ధితి నుండున్.

⁠ 59

వ.⁠

ఉండి యొక్కనాఁ డతండు మృగయాభిరతి నరణ్యంబునకుఁ జని యొక్కకణితిమృగమ్ము నేసి, దానిం గావడించుకొని చనుచుండ, నొక్క వరాహం బెదిరినఁ దనమనంబున.

⁠ 60

ఉ.⁠

దైవముచేతఁ గూర్పఁబడె తథ్యము మాంసమటంచు నుర్విపై జీవము లేని తన్మృగముఁ జేర్చి వరాహముఁ జంప, దానిచే నావలఁ గూలెఁ గోశయుగళాంతర[1]గాహితఘోరదంష్ట్రుఁడై యావిధ మెల్లఁ జూచి ముదమందుచు నొక్కసృగాల మత్తఱిన్.

⁠ 61

వ.⁠

అధికక్షుత్పరవశుండై యామిషాభిరతిం జనుదెంచి యిది దైవోప పాదితంబని తలయూఁచి ధ్రువనామధేయుండగు జంబుకంబు తనమనంబున నిట్లని వితర్కించె.

⁠ 62

క.⁠

ఒకదినము గడచు నీలు బ్ధకమాంసము, కణితిమెగము దంష్ట్రియు రెణ్ణా

⁠

1. భేదిత అని మూలము