అధికతరదారిద్ర్యదుష్కృతాపహారియగు నొక్కదివ్యపురు
షుం డావైశ్యునిస్వప్నంబున వచ్చి, తనదేహశాంతులు తటిల్లతలన, నద్భు
తంబుగా నిలువంబడిన నావణిక్కు భయసంభ్రమంబుల నతనికిఁ బ్రణామంబుఁ
జేసిన నమ్మహాత్ముండును బ్రసన్నహృదయుండై యతనిం జూచి యోవత్స!
మీ తల్లియగు నిల నన్ను నీకడ కనుప వచ్చినవాఁడ, నీదారిద్య్రనాశంబు
సేయవచ్చిన యోగిశ్రేష్ఠుండ, నీవును నీనిలయంబున నొక్కదీపిక యమర్చు
కొని వేదికమీఁదఁ గూర్చున్న, భవదీయగృహంబునకు భిక్షార్థంబు మువ్వురు
భిక్షుకు లేతెంతురు. వారలం జూచినయప్పుడు కరుణారహితహృదయుండవై
హస్తమ్మున లగుడమ్ము సంధించుక యామువ్వుర వధింపుము, వారల
కాయంబుల యందుండి మూఁడుకొప్పెరల ధనం బేతెంచు, నది నీ కబ్బు
దానం జేసి నీదారిద్ర్యమ్ము సర్వమ్మునుం బోవు నిది నిశ్చితార్ధమ్ము తొలి
కొండకుఁ, జండకిరణుం డేతెంచుచున్నవాఁడు, ప్రభాతంబున నేఁ జెప్పినవిధం
బాచరింపుమని చెప్పి, యతండు తిరోహితుండయ్యె నయ్యవసరమ్మున,—
