| | దును మోసపోవక రక్షించిన చిరకాలసంచితార్థంబు శిష్యునిచేతి కిచ్చి వచ్చితి | 236 |
| క. | తానకమున నిజశిష్యుం, గానక యాషాఢభూతిగా రారా తే | 237 |
| చ. | వెలవెలనై మఠాలయము వెల్వడుఁ దాపనిషక్తకంఠుఁడై | 238 |
| క. | తప్పెను కార్యం బను నిఁక, నెప్పుడు వీక్షింతు నను నిఁకెక్కడ నున్నాఁ | 239 |
| క. | అడిగినవారిం గ్రమ్మఱ, నడుగంజనుఁ జనిన కడకు నతఁ డార్తుండై | 240 |
| క. | ఈగతి యతి వేసటలే, కాగడపుంబోక శిష్యు నారసి యచ్చో | 241 |
| ఉ. | స్నాన మొనర్ప దీమసము చాలక నోంకృతి నోరఁ బేర్కొనం | 242 |
| ఉ. | గాసిలి పట్టఁగోల్పడిన గాలిపిశాచమువోలెఁ గష్టస | 243 |
| క. | నిలిచి యతి కొంతచింతం, బలవించుచుఁ బంచ తిన్నెపెైఁ బడి వలకే | 244 |
| వ. | అంత. | 245 |
| ఉ. | వెంగలిపోకఁ బానగృహవీథికి నెక్కఁటి నేఁతకాఁడు వో | |
