| | నాగరిక మేదివిప్రుఁడు, వేగలమున నిలిచి భ్రాంతి వికలుం డగుచున్. | 147 |
| క. | ఒకరిరువురు గా కందఱు, నకటా ఛాగంబుఁ గుక్క యని పోయెద రే | 148 |
| వ. | అని విహరణస్థలదచ్ఛాగం బగుభాగంబు విడిచి విప్రుండు పూర్ణశరం బగుకాసా | 149 |
| క. | తనలావుఁ జూచి మృతకా, కనికాయశరీరరక్తకణములు మేనన్ | 150 |
| క. | అరివద్ద నుండు సరిప్రొ, ద్దరుదెంచుం గెరలి తరలి హతశేషరట | 151 |
| వ. | భజించి నీకార్య మార్యసమ్మతంబుగా నిర్వహింపం గలవాఁడనని పలికిన మేఘవ | 152 |
| చ. | అరుణగభస్తిబింబ మపరాద్రిఁ దిరోహితమయ్యెఁ బన్నగా | 153 |
| క. | అరిమర్దనుఁ డనుపబల, స్ఫురణోల్లోకములు ఘూకములు వటకరటా | 154 |
| క. | కాకములు మెదలకున్నన్ ఘూకంబులు కర్ణఘోరఘూత్కారహతా | 155 |
| క. | మతివిదులకు నుచితమనూ, ద్యతనము సారంభుఁడయ్యు నాకృతకార్య | 156 |
| క. | అని తలఁచి నిలిచి ఠీవిం, బనివడి చిరజీవి యేరుపడ నొకనెట్టెం | 157 |
| క. | పట్టుకొని చంప నొంపం, గట్టాయితపడక యరుగుఁ గావున నతనిం | 158 |
