పుట:నృసింహపురాణము.pdf/72

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

చతుర్థాశ్వాసము

73


దెంచి వేనవేలు దీవన లిచ్చి చని హిరణ్యకశిపునకుఁ దద్వృత్తాంతం బంతయు
నెఱింగించిన వెఱగుపడి కొడుకు రావించి యతం డతని కిట్లనియె.

122


క.

మంత్రబలమొ మాయయొ యీ, తంత్రము సహజంబొ నీకుఁ దనయా! విన నీ
జంత్రమునకు విస్మయపర, తంత్రంబైనది మనంబు తథ్యము చెపుమా.

123


క.

అని యడిగినఁ బ్రహ్లాదుఁడు, జనకుని చరణద్వయంబు సంప్రీతిమెయిన్
దనశిరము సోఁక నెఱఁగి స, వినయంబుగ నిట్టు లనియె విహితాంజలి యై.

124


గీ.

అయ్య! యిది మంత్రబలముగా దరయ మాయ, గాదు నాదగునైజంబు గాదు వినవె
యెవ్వరికి నైనఁ జొప్పడు నిట్టి పేర్మి, యుల్లమున విష్ణుఁ దిరముగా నునిచి రేని.

125


వ.

విష్ణుపరాయణత్వం బెట్టిదనిన.

126


క.

ఒరులకుఁ గీడు తలంపమి, హరిభక్తికి రూప మొరుల నాత్మసమమకాఁ
బరికించువారి నాపద, బొరయునె కారణము లేక పొందునె భయముల్.

127


గీ.

మనసుఁ బలుకును జేఁతయు ననఁగ నిట్టి, మూఁడుదెఱఁగులపాపంబు ముదిరెనేని
నదియ సంసారవారధి నదిమియుండు, మనుజుఁ డెన్నఁడుఁ దలయెత్తికొనఁగలేఁడు.

128


ఉ.

ఇంతయుఁ జూచి నిక్కముగ నేను నచింత్యు ననంతు నచ్యుతుం
జింతన సేయుదున్ సకలజీవులయందును గాంతు నవ్విభున్
భ్రాంతి యొకింత లేదు మదిఁ బండినభక్తియు నొండు దిక్కు వో
దెంతటిపేర్మి యైన నగు నిట్టితెఱంగున దైత్యపుంగవా!

129


గీ.

అనినఁ బులిఁగోల వ్రేసినయట్లు రేఁగి, కాఁగి హుమ్మని యసురయంగంబు వడఁకఁ
బేర్చు కినుకఁ గింకరకోటిఁ బిల్చిపిల్చి, నెలుఁగు నింగిఁ బొంగారంగ నిట్టు లనియె.

130


చ.

ఇది శతయోజనోన్నతము హేమగిరిప్రతిమంబు హర్మ్య మీ
తుది నిలువెక్కి వీని దిగఁద్రోపుఁడు క్రిందట నున్నచట్టుపైఁ
జదియఁగఁ గూలి మేనఁ గలచర్మము నెమ్ములు కండలున్ వెసన్
జిదురుపలై చనం బొలియఁ జింతయు వంతయు మాను నంతలోన్.

131


వ.

అనినం గ్రందుకొన నమ్ముకుందదాసుం బ్రాసాదశిఖరంబునకుం గొనిపోయి పట్టి
దిగఁద్రోచిన.

132


చ.

కుడువఁగ నొల్ల కెంతయును గ్రవ్వునఁ గూలఁగఁ ద్రోచుఁడున్ దిగం
బడియెడుదానవప్రభునిపాలిటిభాగ్యమువోలె మేడమీఁ
డెడలెడుబాలు విష్ణుమయహృ త్కుధరించె ధరిత్రి దూదిప్రో
విడె మునుమున్న యాతనికి నింపుగఁ జేసిన సెజ్జయో యనన్.

133


మ.

కని దైత్యేంద్రుఁడు గాఢమోహబలవద్గ్రాహంబు పెన్వాతఁ జి
క్కినచేతోగతిఁ ద్రిప్పలేక మఱియున్ గిన్నెక్కఁగా శంబరుం