పుట:నిర్వచనోత్తరరామాయణము.pdf/98

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


క.

మాత్సర్యము ప్రాణంబు చి, కిత్సిత మగునొక్కొ వీనికిన్ వ్రణ మనుచున్
వాత్సల్యంబునఁ బుత్త్రకు, నుత్సంగమునందుఁ దాల్చియున్నసమీరున్.

111


క.

కనుఁగొని కరుణాపూరిత, మనస్కుఁడై యక్కటకటక మారుతుఁడు సుతా
ననసక్తలోచనుం డై, మన వచ్చుటఁ గానఁ డనుచు మక్కువతోడన్.

112


శా.

చేరంబోవుటయున్ సమీరుఁడు సురజ్యేష్ఠున్ నిరీక్షించి దు
ర్వారాంతపరితాప మేది తనయున్ వక్షోగతుంగా సమా
చారప్రౌఢత నెత్తికొం చెదురుగా సద్భక్తిమై నేగి లో
కారాధ్యం బగుతత్పదాంబుజయుగం బర్చించె నానమ్రతన్.

113


క.

వనజాసనుండు ఫాలం, బునఁ గేలిరవొంద నెత్తి పొదివి భుజము నా
తనిమస్తకంబు వక్షం, బునఁ జేర్చి కృపాతిరేకమున గాఢముగన్.

114


క.

పశ్చిమదిశచందంబున, నిశ్చేష్ఠుం డయిన బాలునిం జూచుడు వాఁ
డాశ్చర్యంబుగ నపుడ పు, నశ్చైతన్యాగమంబునం దెప్పఱిలెన్.

115


క.

దర్శనమాత్రన శోకవి, మర్శక్షమచిత్తుఁ డయ్యె మారుతి బాహా
స్పర్శమునఁ బ్రబలదురితని, కర్శుఁడు వ్రణనిర్వికారుఁ గా నొనరించెన్.

116


చ.

తనయుఁడు సేద దేఱిన ముదంబునఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి యంబుజా
సనునకు మ్రొక్కఁ బంచి వికసద్వదనుం డయి వాయుదేవుఁ డెం
దు నిఖలదేవకోటి పరితోషవిధాయక మైనయాత్మవ
ర్తన మొనరంగఁ జేసె నమరప్రభుచిత్తము పల్లవింపఁగన్.

117


చ.

కమలభవుండు దేవతలఁ గన్గొని మారుతిఁ జూపి దేవకా
ర్యమునకుఁ గా జనించె నితఁ డద్భుతవిక్రమశాలి రామనా
మమున వెలింగి లాఘవసమాజవిభూషణ మైనకేలిజ
న్మమున దశాస్యుదుర్మదము మార్చునెడం బని సేయు శార్ఙ్గికిన్.

118


క.

కావున మీరిందఱు సం, భావించి వరంబు లొసఁగి పవనునకుఁ బ్రమో
దావేశము లోకహితముఁ, గా వీనిఁ గృతార్థుఁ జేయఁగాఁ దగు ననినన్.

119


ఆ.

వాసవుండు తనదు వక్షస్స్థలంబునఁ, గ్రాలు సురభికుసుమమాల యర్థిఁ
గపికుమారుచారుకంఠభాగంబున, నాదరార్ద్రహృదయుఁ డగుచుఁ బెట్టి.

120


క.

హనువున మత్కులిశము దాఁ, కినచో టెఱుకవడి వీనికిం దొడ వగుచి
ట్టునికికిఁ దగ హనుమంతుం, డనుపే రిచ్చితిఁ బ్రసిద్ధమై పెం పొనరన్.

121


క.

కులిశము మొద లగునాయుధ, ముల నేమిట వీనియంగములు నిర్దళితం
బులు గాకయుండ నొసఁగితి, నలఘువరం బనియె దృక్సహస్రం బలరన్.

122


సీ.

వారి నెయ్యెడల నీవానరోత్తమున కాపద పుట్ట నీనని యుదధిపతియు
నగ్ని నెన్నఁడును నీయగచరాగ్రణిఃఁ గీడొందంగ నీనని హుతవహుండు