| | భూతగణంబులచేత నీహరిసత్తమునకు నెగ్గొనరనీ నని శివుండుఁ | |
| తే. | వరము లిచ్చిరి తక్కటిసురలు నిజమహానుభావానురూపంబు లైనపదవు | 123 |
| చ. | అనిలుని వీడు కొల్పి దివిజావళితోడ వియత్పథంబునం | 124 |
| క. | మునిజనులయాశ్రమములకుఁ జని చని యాగోపకరణచయ మెల్లను దు | 125 |
| క. | తనశక్తియు వరలాభం, బున వచ్చినపెంపు నుల్లమునఁ దలఁపక యి | 126 |
| తే. | బుద్ధిమంతుఁడు గావున వృద్ధతాప, సోక్తులకు స్రుక్కి దౌర్జన్య ముడిగి మెలఁగె | 127 |
| క. | ఇనునరదముముందట వెను, వెనుకకు వెసఁ జనుచు శబ్దవిద్యాధ్యయనం | 128 |
| తే. | జనకుఁ డగుఋక్షరజసుండు సచ్చుటయును, వాలిఁ బట్టంబుగట్టిన వానితమ్ముఁ | 124 |
| క. | చెలిఁ జేసి కొని ముదంబునఁ, గలసి మెలఁగుచుండి పిదపఁ గౌశికసుతుతోఁ | 130 |
| క. | తనలా వెఱుఁగనికతమున, నినసుతునకు వశ్యుఁ డయ్యు నేడ్తెఱ సంక్రం | 131 |
| చ. | అనవుడు సమ్మదంబు దొలకాడఁగ నిక్కము నట్ల కాక య | 132 |
| క. | అని లజ్జావనతుం డగు, హనుమంతుఁ గటాక్షవీక్షణాదరముదితా | 133 |
అగస్త్యాదిఋషులు రాముని వీడ్కొని చనుట
| క. | మసలితిరి విచిత్రకథా, రసవృత్తిం దడ వెఱుంగ రాక యనుష్ఠా | 134 |
| మ. | విజయం చేయుఁడు నావుడున్ మునులు పృథ్వీనాథ యూహింప వి | |
