రావణాదులు తపం బొనరించుట
| క. |
అని గోకర్ణమునకుఁ జని, యనుజన్ములుఁ దాను నెదల నజు నిలిపి తపం
బొనరించి రత్తేఱం గొన, రను జెప్పెద నీవు వినుము రఘుకులతిలకా.
| 62
|
| సీ. |
వేసవి గనగన వేఁగుచట్రాతిపై నగ్గి నల్గడ నుండ వర్కుఁ జూచి
వానకందువను దివారాత్రములు జలధారల బయళులఁ దడియుచుండి
సీతునఁ బెనుమంచు శిరముపైఁ గురియంగ నిష్ఠఁ గుత్తుకబంటినీర నిలిచి
ఫలముల వేళుల బత్రంబులను నీళ్లులను గాలిఁ గాలంబు దనరఁ గడపి
|
|
| ఆ. |
కుంభకర్ణుఁ డిట్లు ఘోరంబుగాఁ బది, వేలవత్సరములు సాల నియతి
మునిగణంబు సిద్ధజనమును వెఱఁ గంది, తన్నుఁ దగిలి పొగడఁ దపము సేసె.
| 63
|
| తే. |
ఏకపదమున నైదువేలేఁడు లుండి, యూర్ధ్వబాహుఁడై మో మెత్తి యుండెఁ బిదప
నైదువేలేండ్లు లిట్లు మహాతపంబు, ప్రియము గుందక చేసి విభీషణుండు.
| 64
|
| చ. |
అనుజులనిష్ఠ మెచ్చక దశాననుఁ డుగ్రతపఃకుతూహలం
బునఁ ద్రిజగంబులం బొగడు పొంపిరివోవ సహస్రవర్షముల్
సన నొకమస్తకంబుగ నశంకతఁ దొమ్మిదివేలఁ దొమ్మిదిం
దునిమి హుతాశనుం దలలఁ దుష్టునిఁ జేసె నజుండు మెచ్చఁగన్.
| 65
|
| క. |
క్రమమున దశముఖుఁ డొగి నొ, క్కముఖమ చిక్కంగఁ బెఱముఖము లన్నియు న
గ్నిముఖంబున వేల్చియుఁ జి, త్తమునం దొకకొంకు లేక తద్దయు నెమ్మిన్.
| 66
|
రావణునకు బ్రహ్మ వరంబు లిచ్చుట
| చ. |
పది యగు వేయి నిండుటయుఁ బంక్తిముఖుండు మనంబునన్ ముదం
బొదవఁగ నిర్వికారమున నున్న శిరంబును గోయఁ జూచినన్
వదనచతుష్టయం బలర వారిజసంభవుఁ డేగుదెంచి క
ట్టెదుర వరంబు వేఁడు మిదె యిచ్చెద మెచ్చితి నంచు నిల్చినన్.
| 67
|
| క. |
ధరఁ జాఁగి మ్రొక్కి దశకం, ధరుఁడు వినయ మొప్ప నిలిచి తఱుగనితలపై
వెరపునఁ దనకరపద్మము, లిరువదియును మొగిచి యల్ల నిట్లని పలికెన్.
| 68
|
| శా. |
దేవా విన్నప మాదరింపుము భయోద్రేకంబునన్ మృత్యువుం
గావం గోరు బహుప్రకారముల లోకం బంతయుం గావునన్
దేవవ్రాతనియచ్చరప్రకరదైతేయప్రజాదిక్రియన్
జా వేరూపున నాకు లే కునికి యిష్టం బాశ్రితశ్రీకరా.
| 69
|
| క. |
ఏ నాబలవిరహితు లగు, మానవులను సరకుసేయ మది నెన్నఁడు నీ
యానయె జగతిం దక్కటి, హీనపుజాతులకు వెఱతునే పరమేష్ఠీ.
| 70
|
| చ. |
అని తను వేఁడిన సరసిజాసనుఁ డవ్వర మిచ్చి యొక్కమో
మున వినయావనమ్రుఁ డయి ముందట నిల్చినపంక్తికంధరుం
|
|
