| |
నీయెడ నధ్వరాగతమునీంద్రనరేంద్రులపాలి కేగి రా
మాయణ మర్థిఁ బాడుఁడు సమాహితమానసవృత్తి నిత్యమున్.
| 111
|
| తే. |
యాగశాలోపకంఠంబునందుఁ బోయి, వెరపుమై మీర లొక్కొక్కమరి క్రమమున
రాముచెవి సోఁకునట్లుగా నేమిభంగి, నైనఁ బాడుఁడు తగుసమయంబు లెఱిఁగి.
| 112
|
| క. |
జను లెవ్వ రేని మి మ్మా, మనుజేంద్రుం డున్నయెడకు మన్ననమైఁ దో
డ్కొని చనినను నాకర్ణన, మునఁ బతి పిల్పించె నేని ముదమునఁ జనుఁడీ.
| 113
|
| క. |
మనుజేశ్వరుసభ నే ను, న్నను లేకున్నను మనంబునం గొంకక పా
వన మగునానృపుచరితము, వినిపింపుఁడు చొచ్చి యతని వేడుకకుఁ దగన్.
| 114
|
| చ. |
అని ముని చెప్పి వేడ్క హృదయంబులఁ బట్టుకొనంగ మైథిలీ
తనయులు దాని కియ్యకొని దండనమస్కృతు లాచరించి వీ
డ్కొని పరిషత్ప్రదేశములకుం జని పాడుచు నల్లనల్ల నే
ర్పున మఘశాలచేరువకుఁ బోయి నృపశ్రుతిగోచరంబుగాన్.
| 115
|
| క. |
సరసధ్వనిఁ బాడఁగ న, న్నరపతి యాలించి నిజగుణస్తవనకథా
విరచన యగు టెఱిఁగి తదీ, యరసానుగుణప్రకర్ష మభినందింపన్.
| 116
|
| చ. |
తలఁచి మహీశులన్ మునులఁ దమ్ముల బంధుల సత్కవీంద్రులం
గలల విదగ్ధు లైననటగాయకవైణికవాంశికాదులం
బిలువఁగఁ బంచి వైభవము పెం పెసలారఁగ వార లెల్లఁ దన్
గొలువఁగ నాకుశలవులకుం దగ దర్శన మిచ్చె నిచ్చినన్.
| 117
|
| క. |
చొత్తెంచి రామువడు వ, చ్చొత్తినచందమునఁ దనువు లొప్పఁగ రూపా
యత్తంబు లైనజనముల, చిత్తములు వికాస మొంద సీతాతనయుల్.
| 118
|
| తే. |
రాముచరితంబు గేయాభిరామమధుర, పదవిలాసమనోహరభావభంగిఁ
జతురవాక్యార్థసువ్యక్తసరసలీల, వివిధగతిఁ బాడుచున్న యయ్యవసరమున.
| 119
|
| క. |
వీరలమునివేషంబుల, కారణమునఁ గాక యొడలికట్టడయు ముఖ
శ్రీరామణీయకంబు మ, హీరమణుని యట్ల కాదె యిరువుర కరయన్.
| 120
|
రాముఁడు కుశలవుల గానము విని సమ్మానించుట
| క. |
అని యెల్లజనంబులు నె, మ్మనములఁ దలపోయుచుండ మనుజేశ్వరుఁ డ
మ్మునిబాలకులకు నొసఁగెను, గనకము నాభరణములును గారవ మెసఁగన్.
| 121
|
| చ. |
ఒసఁగిన నిక్కుమారు లవి యొల్లక పల్కిరి మాకుఁ గాయలుం
గసురులు వేళ్లు వెల్లఁకులుఁ గాక సముజ్జ్వలభూషణంబులుం
బసిఁడియు నేల యుక్తమె తపస్విజనంబులకుం బరిగ్రహం
బసమభవద్గుణస్తుతికథైకపరత్వవిభూతి సాలదే.
| 122
|
| చ. |
అన విని గారవంబు హృదయంబునఁ బుట్టఁగ వారిఁ జూచి య
య్యినకులముఖ్యుఁ డుత్సుకత నెవ్వరివారల రీప్రబంధ మే
|
|
