| మ. |
అవనీదేవకుమారుచావునకు నీ వత్యంతఖేదంబుఁ బొం
ది వివేకంబున ధర్మనిర్ణయము సంధిల్లం బ్రతీకారక
ర్మవిధానంబున వానిమేన మగుడం బ్రాణంబు గల్పించుటల్
దివిజవ్రాతము సెప్పఁగా విని కృతార్థీభూతచిత్తుండ నై.
| 87
|
| క. |
నీ కెదురుసూచుచుండితిఁ, గాకత్స్థాన్వయవరేణ్య కడునద్భుత మీ
లోకమున నిట్టిచరితం, బేకందువ నైనఁ గలదె యెవ్వరి కయినన్.
| 88
|
| క. |
అని యమ్మునిపతి లజ్జా, వనతుం డగు రామధరణివల్లభునకు ని
చ్చె నతి ప్రియపూర్వకముగ, ననర్ఘ్యమణిరుచుల వెలుగుఁ నాభరణంబుల్.
| 89
|
| ఆ. |
ఒసఁగి యిట్టు లనియె ముర్వీశ యొకదివ్య, పురుషుఁ డొక్కకొలనిపొంత నన్నుఁ
గాంచి వినయ మొప్పఁగాఁ దనదురితంబు, నాకు నెఱుఁగఁ జెప్పి నాకతమున.
| 90
|
| క. |
ఆదురితము వాసిన స, మ్మోదమున బ్రహ్మలోకమున కరుగునతం
డాదరవృత్తి నొసఁగం, గా దన కీభూషణములు గైకొంటిఁ దగన్.
| 91
|
| తే. |
దేవభరణీయ మిది నరదేవసేవ్య, నీక భరియింపఁ దగు నని నెయ్య మొంద
దేవకార్యంబు మేదినీదేవహితముఁ, గేలిమైఁ జేయు మని విభుకేలఁ దొడిగె.
| 92
|
| క. |
పలుకుల నాదశరథుగా, దిలిసుతుఁ దుష్టాత్ముఁ జేసి దీవనలఁ బొగ
డ్తల సముచితోపదేశం, బులఁ దాపసవరుఁడు ప్రొద్దు పుచ్చుచు నుండెన్.
| 93
|
రాముఁ డగస్త్యునిచే సమ్మానితుఁడై యయోధ్య కేతెంచుట
| తే. |
అధిపుఁ డాదివసంబున కయ్యామినియును, గడపి మఱునాడు మునిపద్మకమలములకు
నెఱఁగి వీడ్కొని పుష్పకం బెక్కి, సిద్ధ, సాధ్యపూజితుఁ డగుచు నయోధ్య కరిగి.
| 94
|
| చ. |
తనుఁ గని భక్తి మ్రొక్కుటయుఁ దమ్ములఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి యాత్మవ
ర్తన మెఱిఁగించి తల్లులకు దండనమస్కృతు లాచరించి భృ
త్యనికరపౌరభూజనముదావహుఁ డై కొలు విచ్చి కొంతసే
పున కనుజాదిసేవకులఁ బొమ్మని భూపతి సమ్మదమునన్.
| 95
|
| క. |
సమయకరణీయకవిజన, సముదయగోష్ఠీవినోదసారస్యాసం
గమునఁ దగఁ బ్రొద్దు పుచ్చె, న్సముచితచతురాల్పపరిజనంబులతోడన్.
| 96
|
| క. |
మనుజపతి తాను దమ్ములు, జనమానసరంజనార్యసమ్మదచరితం
బున నెల్లలోకములుఁ గీ, ర్తన సేయఁగ నిట్లు పూజ్యరాజ్యము నడపెన్.
| 97
|
| ఆ. |
అంత నొక్కనాఁట ననుజుల రావించి, ధర్మసంగ్రహైకృతత్పరాత్ముఁ
డగుటఁ బుణ్యకర్మయత్నాదరమున వా, రలకు నిట్టు లనియె రామనృపతి.
| 98
|
| చ. |
క్రతువులయందు మేటి యనఁగా నుతి కెక్కిన రాజసూయ మ
ప్రతిహతవృత్తిఁ జేయునృపభావము గౌరవ మొందఁ జేఁత యీ
ప్సిత మిది మీకుఁ జూడ సవిశేషసముద్యమమేనిఁ దత్త్రియా
రతమతి నుత్సహింపుఁ డభిరామముగా విభ వస్పదంబుగన్.
| 99
|
