| |
గొనుచు మునీశ్వరానుమతిఁ గ్రూరత కైనను నోర్చువాఁడఁ బొ
మ్మని తలపోయుచుండెఁ గృపయం దెడ సేయుచుఁ జిన్నవోవుచున్.
| 76
|
| క. |
కరుణాతిశయంబుఁ బ్రజా, పరిపాలనరతియుఁ బెసఁగు వడి యుల్లములోఁ
బిరిగొన నిశ్చయమునకుం, జొరఁజాలక తలఁకు పాలసుండునుబోలెన్.
| 77
|
| క. |
వెడఁగుపడి యచటఁ బెద్దయు, వడి నిలిచి తలంచుకొని యవశ్యంబును ని
ప్పు డితనిఁ దెగఁజూడక చొప్పడునే యావిప్రశిశువుప్రాణం బనుచున్.
| 78
|
| క. |
తల కంటగించుచుండఁగ, బలిమిని నౌషధరసంబు పానము సేయం
దలకొనురోగార్తునిక్రియ, నలమటతో బెరయు తెగువ నలుగుల పడుచున్.
| 79
|
| మ. |
నరనాథుం డిటు లెట్టకేలకు విలీనం బైనచిత్తంబు సు
స్థిరభావంబునఁ బట్టుకొల్పికొని నిశ్చింతాత్ము నత్తాపసున్
శరణార్థిస్ఫుటరక్ష గోరి తునిమెన్ సంరంభశూన్యాంగుఁ డై
కరవాలంబు మృదుక్రియం బెఱికి రేఖాహీనదీనస్థితిన్.
| 80
|
| ఆ. |
అపుడు కుసుమవర్ష మాకసం బెల్లను, బోదివె దేవదుందుభులు సెలంగె
హరిహరాదిదివిజు లంతరిక్షంబున, నిలిచి సంస్తుతించి రెలమి మిగుల.
| 81
|
శూద్రమునిని వధించినరాముని దేవతలు ప్రత్యక్షమై గారవించుట
| ఉ. |
వారలు రాముతోడ రఘువంశనృపోత్తమ యిత్తపోధనుం
డేరికిఁ బొందరానిగతి కేగె సుకర్మము మెచ్చి యేము నీ
కోరినయట్ల యిచ్చెదము కొమ్ము వరం బనినం బ్రమోద మే
పారఁగ విప్రబాలుబ్రదు కాధరణీరమణుండు వేఁడినన్.
| 82
|
| క. |
ఏప్రొద్దు శూద్రముని విగ, తప్రాణునిఁ జేసి తీవు ధర్మనిరతి నా
విప్రశిశువుచైతన్యము, నాప్రొద్ద యనూనముగ సమాహిత మయ్యెన్.
| 83
|
| చ. |
అని విభునెమ్మనంబు ప్రమదాతిశయంబును బొందఁజేసి య
య్యనిమిషసంఘ మి ట్లనియె నాతనితో మఱియు మహీశ యే
మనఘుఁడు కుంభసంభవునియజ్ఞముతీఱుదలం దదీయద
ర్శనమున కర్థి నేగెదము ర మ్మట నీవుఁ దగం దదర్థమై.
| 84
|
దేవతలు చెప్పినచొప్పున నగస్త్యునియజ్ఞము చూడ రాముఁ డరుగుట
| చ. |
అనుచు విమానముల్ నడప నన్నరనాథుఁడు పుష్పకంబుపై
ననుగమనంబు సేసె నమృతాశనులుం జని యమ్మునీంద్రుపూ
జనములఁ దృప్తిఁ బొంది రఘుసత్తము ధర్మవిధిప్రయత్న మా
తని కెఱిఁగించి యేగి రుచితంబుగ సంయమిఁ గాంచె రాముఁడున్.
| 85
|
| క. |
అతఁ డభ్యాగతపూజా, ప్రతిపాదనకౌశలమును రాఘవు సంతో
షితహృదయుఁ జేసి యిట్లనుఁ, గతిపయసల్లాపజనితకౌతూహలుఁ డై.
| 86
|
