| క. |
అని చెప్పి భరతుఁ దగ నా, తనిఁ బురమున నిలువఁ బంచి తనదుమనోవ
ర్తన ఘనపుష్పకమును న, మ్మనుజేంద్రుఁడు దలఁచె నదియు మసలక వచ్చెన్.
| 65
|
రాముఁడు పుష్పకారూఢుఁ డై శూద్రతపస్విని వెదకి ఖండించుట
| శా. |
చాపంబుం బటుబాణతూణయుగమున్
శాతాసియున్ వర్మమున్
భూపాలుండు విమానరత్నముపయిం బూజాసమేతంబు ని
క్షేపింపం దగువారిఁ బుచ్చి మును లాశీశీర్వాదముల్ సేయఁ ద
చ్ఛ్రీపాదంబులు శేఖరద్యుతుల నర్చించెం వినీతాత్ముఁ డై.
| 66
|
| తే. |
వారి వీడ్కొని యిక్ష్వాకువంశవరుఁడు, పుష్పకం బెక్కి ఖేచరపూజ్యుఁ డగుచు
మున్ను పశ్చిమదిగ్భాగమునకు నేగి, యందుఁ గలయఁ దపస్వుల నరసి యరసి.
| 67
|
| క. |
చూచుచుఁ బలుకుచు వినుచు య, థోచితసంభాషణంబు లొనరించుచు ని
ష్ఠాచారుల నెల్లను ధ, ర్మాచార్యుం డతివిదగ్ధుఁ డయి శోధించెన్.
| 68
|
| క. |
ఉత్తరమునందుఁ దూర్పున, నిత్తెఱఁగున మునులలోన నెల్లను గలయం
జిత్తానురూప మగుస, ద్వృత్తంబునఁ జొచ్చి వారి వెదకుచు వచ్చెన్.
| 69
|
| క. |
అక్షయపుణ్యుం డిట్లు ప్ర, దక్షిణముగ భూమిలోనఁ దడవుచు మునిసం
రక్షలు సేయుచు వచ్చెను, దక్షిణదిక్కునకు వగపు దనమదిఁ గదురన్.
| 70
|
| ఉ. |
అం దొకకొండచేరువ సితాబ్జవనంబులతీరభూమి మా
కందముకొమ్మునన్ బిగియఁ గాళులు రెండుఁ దగిల్చి వ్రేలుచుం
క్రింద హుతాశనార్చుల నఖేదమునం గబళించి మ్రింగుచు
న్డెందము కాంతి నొంద మహనీయతపం బొకఁ డాచరింపఁగన్.
| 71
|
| క. |
కని యల్లల్లన యచటికిఁ, జనుచు నిరూపించి యతనిచందము దననె
మ్మనమున కెర వయి తోఁచిన, మనుజేంద్రుఁడు చేర నరిగి మధురోక్తి మెయిన్.
| 72
|
| క. |
ఏమికులంబునఁ బుట్టితి, నామం బెయ్యది తపంబునకు ఫల మై నీ
కామించిన తెఱఁ గెట్టిది, నీమది నున్నట్లు నాకు నిక్కము సెపుమా.
| 73
|
| చ. |
అనినఁ దపస్వి యిట్లను మహాత్మ జనించితి శూద్రయోనిఁ బే
రుకు విను శంబుకుండ గతరోషమదభ్రమచిత్తవృత్తి ని
ట్లనితరసాధ్య మైనతప మర్థి నొనర్చెద మేనితో దివం
బునకు జగత్ప్రశస్తముగఁ బోవుట కోర్కి నిజంబు సెప్పితిన్.
| 74
|
| ఉ. |
నా విని భూవిభుండు మునినాయక సత్యహితోపదేశవా
ణీవిభవంబు చిత్తమున నెక్కొన నచ్చెరు వంది గాఢసం
భావన చేసి శూద్రమునిపై సదయం బగు చూడ్కి నిల్పి చిం
తావివశత్వ మొందె నృపధర్మము నీచము గాఁ దలంచుచున్.
| 75
|
| చ. |
తనయశవంబు మోచికొని తన్వియుఁ దానును వచ్చి యేడ్చువి
ప్రునియడ లంతరంగమునఁ బోక పెనంగిన ఖడ్గముం గనుం
|
|
