| తే. |
పతియ చుట్టంబుఁ బక్కంబుఁ బతియ చెలియుఁ
బతియ తల్లియుఁ దండ్రియుఁ బతియ గురుఁడు
పతియ దైవంబుఁ గావున నతనిపం పొ
నర్చుటయ కాదె ధర్మంబు నాతి కరయ.
| 29
|
| ఉ. |
మేనికి నంతవంతఁ బడ మిక్కిలి కాఱియఁ బెట్టి నొంపఁగాఁ
బూనితి నోర్వ కున్న నది వోవునె యట్లు జగంబువారలున్
మానము లేక యీ తులువమాటలు నాదెస నాడ దుస్సహం
బైనది దీని మానుపునుపాయము చొప్పడ దేమి నేయుదున్.
| 30
|
| మ. |
అనుచుండ మఱుమాట వల్కక సముద్యద్భాష్పుఁ డై లక్ష్మణుం
డినవంశాగ్రణిదేవిపాదయుగళం బీక్షించి ధాత్రీతలం
బును ఫాలంబునఁ బొంద మ్రొక్కి వినయంబుం దీవ్రశోకంబు నె
మ్మనముం జుట్టుకొనం బ్రదక్షిణముగా మందప్రచారంబునన్.
| 31
|
| క. |
పడి నంటఁ దాఁకు బలితపు, టడలున రూపఱినమనమునం దోరిమి పాఁ
తెడలి వెసఁ బురికిఁ బోఁ దెగు, వడరిన వావిడిచి దిక్కు లద్రువ నఱచుచున్.
| 32
|
లక్ష్మణుఁడు సీతను గంగ దాఁటించి పురమునకు మరలుట
| చ. |
అరిగి మరుత్తరంగిణియుపాంతము డాయుచు రోదనంబుతో
బెరయఁ గిరాతు దీనమతిఁ బిల్చి తదాహితయానపాత్ర మా
తురగతి నెక్కి యద్దరికి ధూతకళంకుఁడు వోయె మేదినిం
బొరలుచు నోడది క్కరయు భూతనయం బలుమాఱుఁ జూచుచున్.
| 33
|
| క. |
చని యరద మెక్కి యల్ల, ల్లన పోవుచు నిలిచి నిలిచి లక్ష్మణుఁ డయ్యం
గనఁ బొరిఁ బొరి మరలి కనుం, గొనుచుండఁగఁ గోమలియును గొందలపడుచున్.
| 34
|
| సీ. |
ము న్నాతెఱంగుననున్నట్టియే నిప్పు డిమ్మెయి వనమున కెట్లు వోదు
నిది యేమి యొంటిమై నేతెంచి తనిన నెప్పాట నే మఱుమాట పలుక నేర్తు
నెవ్వరితోడ నే నేమని యీ దురవస్థ మాటికిఁ జెప్పి వనరుదానఁ
బతి యిల్లు వాపిన కతము న న్నడిగిన నేను ద ప్పేదిగా నేర్పరింతు
|
|
| ఆ. |
మునిసతీజనంబు ముందటఁ గొంకక, యెవ్విధమున మెలఁగి యిచట నిలిచి
కాల మెట్టిభంగిఁ గడపుడు నే నని, యడలి యేడ్చుచున్న యవసరమున.
| 35
|
వాల్మీకి సీతవృత్తాంతము మునిపుత్రులవలన విని వచ్చి తనయాశ్రమమునకుఁ దోడ్కొనిపోవుట
| క. |
మునిపుత్రకు లేటికిఁ జని, చని యయ్యెలుఁగునకుఁ జేరి చంద్రాస్యఁ గనుం
గోని యటఁ బోవక యరిగిరి, మనములఁ గృప గదుర నాశ్రమమునకు మరలన్.
| 36
|
| ఆ. |
సరభసముగ నేగి సంయమిచరణారవిందములకు నధికవినయ మెసఁగ
మ్రొక్కి మోడ్పుఁ గేలు ముందట నిగిడించి, యిష్ట మెఱుఁగ నతని కిట్టు లనిరి.
| 37
|
