| ఉ. |
సంతస మందుచున్న రఘుసత్తముదేవికి లోకవాదవృ
త్తాంతము నన్న దన్ బిలిచి యన్నతెఱంగును దత్తపోవనో
ప్రాంతము గావునం దెలియఁబల్కఁ దలంచుచు నల్లఁ జేరి య
త్యంతవిషాది యై రఘువరానుజుఁ డాత్మ చలించుచుండఁగన్.
| 9
|
| శా. |
నా కింక మరణంబ కార్య మిటు లన్యాయప్రవృత్తాత్ముఁ డై
కాకుత్స్థాన్వయదీపకుండు నను లోకత్యాజ్యుఁ గావించె నం
చాకాంతాతిలకంబుపాదముల పర్యంతంబుగాఁ బుణ్యగ
ణ్యాకారుం డిలఁ జాఁగి మ్రొక్కిన మనం బాకంపముం బొందఁగాన్.
| 10
|
| ఉ. |
కారణ మేమి నన్ను దశకంఠకులాంతకుఁ డెగ్గు వల్కెనో
నేరమి గల్గెనో యకట నిక్కము నా కెఱిఁగింపు మిట్టిదు
ర్వారమనోవ్యథం బొరయువాఁడవు గావు వివేకవిశ్రుతా
చారుఁడ వైననీ వని విశాలవిలోచన గారవించినన్.
| 11
|
| ఉ. |
ఇత్తెఱఁ గాచరించుటకు నే నిది యేటికి నియ్యకొంటి నీ
యుత్తమురాలి నోఁ బలుక నోపఁగ వచ్చునె యంచు వెండియుం
జిత్తము గూడఁ దెచ్చుకొని చెప్పక పో దని నిర్ణయించి డ
గ్గుత్తిక వెట్టి లక్ష్మణుఁడు కోమలిఁ జూచుచు నశ్రు లొల్కఁగాన్.
| 12
|
రాముఁడు లోకాపవాదభీతుఁ డై విడనాడినవృత్తాంతము సీతకు లక్ష్మణుఁ డెఱిఁగించుట
| శా. |
ఏ నిం కేమని చెప్పుదు రఘుకులాధీశున్ జగం బెల్ల నీ
కై నింది౦పఁగఁ జాల నొచ్చి యది మిథ్యావాద మైనన్ సమా
ధానం బేర్పడఁ జేయ కున్న నిజవృత్తం బెంతయున్ దూషితం
బై నీచత్వము రాక తక్కదని యూహాపోహసంవేది యై.
| 13
|
| క. |
పురజనుల భూజనంబుల, పరివారం బొండుభంగి బాయమి జీవ
స్మరణం బగుచున్న భవ, ద్విరహంబున కియ్యకొనియె విభుఁ డధికధృతిన్.
| 14
|
| ఉ. |
ఏకత ముండినన్ బిలిచి యేర్పడ నింతయుఁ జెప్పి తేరిపై
వే కొనిపోయి నీవు పృథివీసుత కోరినయట్ల కాఁగ వా
ల్మీకులయాశ్రమంబున సమీపమునన్ మనకృత్యనిశ్చయం
బాకమలాక్ష్మికిం దెలుపు మన్న నృపాలకునాజ్ఞ సేసితిన్.
| 15
|
| క. |
ఆశ్రమ మల్లదె మునిచర, ణాశ్రయవు నిరస్తశోక వై యుండు జగ
ద్విశ్రుతి యగు నీపతియును, నాశ్రమవిరహితుఁడ యింక నని పల్కుటయున్.
| 16
|
సీత తన్ను భర్త విడనాడినందులకై చింతించి లక్ష్మణునితో వయనిష్ఠురంబు లాడుట
| క. |
తాలిమి కొలఁదులఁ బోవని, వాలాయపుదిగులు గుండె వ్రయ్యఁ గదిరినం
గీ లెడపినజంత్రముక్రియ, నేలపయిం బడియె మేదినీతనయ వెసన్.
| 17
|
