నిర్వచనోత్తరరామాయణము
నవమాశ్వాసము
| |
వాణీకీర్తిప్రత
తీవేష్టితమూర్తి వసుమతీదైవతమో
దావహుఁడు కల్పకస్ప
ర్థావిజితుఁడు మనుమసిద్ధిధరణీశుఁ డొగిన్.
| 1
|
| క. |
జననాథుఁ డుడుగరలు భూ, తనయమనం బలరఁ గట్టి తగ నొప్పించెన్
మునివరులపత్నులకు ని, మ్మని మణిమయభూషణాంబరాదులు ప్రీతిన్.
| 2
|
| తే. |
ఇవ్విధంబునఁ దనతలం పించుకంత, యైన జానకి యెఱుఁగనియట్లు గాఁగ
బాలతోడ విషం బిడుపగిది ననిచి, పుచ్చి రాఘవుఁ డుల్లంబు నొచ్చి మరలె.
| 3
|
లక్ష్మణుఁడు గంగాతీరవనములను సీతను దోడ్కొని పోవుట
| చ. |
లలితగతిన్ సతోయకమలస్ఫుటమార్గమునన్ శరీరర
క్షలు వినయంబుతో నడపి గౌరవ మొప్పఁగ భక్తిపెంపుమై
నలయక పంపు సేయుచు మహాశ్రమభూములు వీడుపట్టుగా
లలనఁ దగన్ సుమంత్రుఁడును లక్ష్మణుఁడుం గొని పోయి రిమ్ములన్.
| 4
|
| క. |
చని చని జనకతనూభవ, తనతనువున దుర్నిమిత్తతతి గలయఁగఁ దోఁ
చిన ని ట్లనియె సుమిత్రా, తనయునితో నెమ్మనంబు దలఁకుచు నుండన్.
| 5
|
| ఉ. |
తప్పక మున్ను గన్గొనువిధంబ యమంగళసూచకంబు లే
నిప్పుడు నాశరీరమున నెన్నియొ కాంచితి నంతరంగముం
ద్రిప్పికొనం దొడంగెఁ బతిదిక్కున బంధులవెంట భృత్యులం
దొప్పమి యేమి వాటిలుటకో వెఱ పయ్యెడు నాకు లక్ష్మణా.
| 6
|
| క. |
అనవుడు నమ్మాటలు గీ, టునఁ బుచ్చుచు నతఁడు లలితడోలాయతవీ
చినిచయసుభగాకృతి యగు, ననిమిషనదిఁ చేర నరిగె నత్యంతధృతిన్.
| 7
|
| ఉ. |
అయ్యెడ రేవుబోయలఁ బ్రియంబు మెయిం బిలిపించి దేవికిం
జయ్యన నోడ పెట్టు మని శాంతతఁ బిల్చి సుమంత్రుఁ జూచి నీ
వియ్యెఁడ నున్సు తే రనుచు నింతిని డించినఁ బోతపాత్ర పై
కొయ్యన పోవఁ దాను కని యుత్తరణక్రియ నిర్వహించినన్.
| 8
|
