| |
న్యాయవిశోధనంబును నియంత్రితసత్యవచోవిలాసముం
బాయక విందు నెందు నరిభంజన సూరి జనానురంజనా.
| 98
|
| చ. |
అనవుడు భద్రుఁ జూచి ముద మందుచు రామధరాధినాథుఁ డి
ట్లనియె మదీయసంస్తుతులు నన్నియుఁ జెప్పితి కీడుమాట సె
ప్ప నగునొ కాదొ నాక ననుఁ బాపము సుట్టక యుండ నేమి గ
ల్గినఁ గలయంతవట్టును నకిల్బిషమానస చెప్పు మేర్పడన్.
| 99
|
| క. |
అనుటయు నతండు వెలవె, ల్ల నగుచు డెందంబు గొందలం బందఁగఁ జె
ప్పను జెప్పకుండ నేరక, యనుమానముతోడ నిక్కడక్కడ పడినన్.
| 100
|
| ఆ. |
అధిపుఁ డింగితజ్ఞుఁత డై యితఁ డొప్పని, పలుకు వినఁగఁ జెప్ప నలికియున్న
వాఁడు గొంకుఁ బాపవలయుఁ బొమ్మని తన, యెదఁ దలంచి యతని కిట్టు లనియె.
| 101
|
| క. |
లోకులమాటలు సెప్పిన, నా కెగ్గగునే ప్రియం బొనర్పు హితుఁడ వై
నీ కింత వెఱవ నేటికి, నేకాంతం బయినచోట నే నడుగంగన్.
| 102
|
| ఆ. |
కీడు గాంచి మనల నాడెడువారల, నోళు లుడుపఁగా మనోముదంబు
నొందుఁ గాన దీన నొండెగ్గు లే దని, తఱిమి యడుగుటయును వెఱపుఁ బాసి.
| 103
|
| క. |
ఇతఁ డెటు సెప్పు నొకో నా, మతి గలఁగెడు జనులపనులు మఱవక యుచిత
స్థితి నడపుదు నని తలఁకెడు, పతి కాతం డెలుఁగు రాలు పడ ని ట్లనియెన్.
| 104
|
| సీ. |
ఎల్లలోకంబులు నెఱుఁగ నత్యంతదురాచారుఁ డైనదశాననుండు
చెఱఁ బట్టికొనిపోయి యఱిముఱిఁ బెద్దకాలం బేనిఁ గేలివనంబులోన
నునిచిన నున్నయాజనకరాజాత్మజ నెడ నించు కేనియు నెగ్గు గొనక
ధైర్యంబు వాటించుతలఁపు వోవిడిచి మన్మథగోచరుం డయి మగుడఁ దెచ్చి
|
|
| ఆ. |
యనుగలంబు సేసికొనియున్నవాఁ డని, యజ్ఞు లయినజనము లాడుచుండ
నెల్లచోట విందు నింత నిక్కువ మని, పల్కుటయును రఘునృపాలకుండు.
| 105
|
| క. |
సుఱసుఱు డెందము సూఁడిన, తెఱఁగున నొక్కింత స్రుక్కి ధీరుం డగుటం
గొఱఁతవడకుండ వినుటకుఁ, బెఱవారల కిట్టు లనియెఁ బ్రియవదనుం డై.
| 106
|
| క. |
మీరలు నాసత్కీర్తియ, కోరుదు రేప్రొద్దుఁ గాన గురుదురితపరీ
హారము సేయం దగు నే, నీరూపమ యగుట నిశ్చయింపఁగవలయున్.
| 107
|
| చ. |
అనుడు విషాద మంది విజయాదులు దేవ భవచ్చరిత్ర మ
త్యనఘము దీనిఁ జూచి చెడనాడఁగ నాలుక యెట్టు లాడు దు
ర్జను లగువారు కొందఱు విచారవిహీనత నిట్లు పల్కఁగా
విని విని వారిమాటలకు వేసరి యుండుదు మెఫ్టు నెల్లెడన్.
| 108
|
లోకాపవాదభీతుఁ డై రాముఁడు తమ్మునితో నాలోచించుట
| ఉ. |
నావుడు మూర్ఛవచ్చినమనంబునకున్ ధృతి యూఁత యిచ్చి సం
భావన వారిఁ బోఁ బనిచి పార్థివముఖ్యుఁడు దల్లడంబునం
|
|
