ఆది పర్వము ; షష్ఠాశ్వాసము
363
కరులనుదెగటార్చి, కలఁచిమావుతులఁ,
దురగాళిఁ [1]జఱచి, రౌతుల [2]నేలఁగలిపి,
యోడక కాల్బంట్ల నుక్కడగించి,
[3]వాఁడిమిగా మోది వదలకయార్వ,
హతశేషమైన విశ్వామిత్ర బలము
క్షితియెల్ల యెడలను జెదరి చేడ్వడియె.
అప్పుడు నందిని హంబారవంబు
లుప్పొంగ మేయుచు నొగిఁబంచతిలుచుఁ
దనక్రేపు వేడ్కమైఁ దఱచునాకుచును
మనముగా విహరింపఁ గౌశికుఁడంత :
'నచ్చుగా నక్కట! యావుచే నిట్లు
చెచ్చెఱ నాసేన చిందువందయ్యెఁ!
బటురాజతేజంబు బ్రహ్మతేజమున
కెటువలెఁజేసిన నీడుగా. " దనుచుఁ
బటుతరనిష్ఠ మై బ్రహ్మకుఁ దపము
.................................................
పెక్కుకాలంబులు పెక్కురీతులను
దక్కక సేయఁ బ్రత్యక్ష మైయజుఁడు :
“అనఘ, నీకోరు బ్రహ్మర్షిభావంబు
ఘనవసిష్ఠుఁడు వల్కఁ గలుగు నీ." కనుచు
నానతి చేసి యయ్యజుఁడు వోవుటయు,
జానొప్పవేడ్క విశ్వామిత్రుఁ డపుడు
రమణ నరుంధతీరమణుముందఱకు
సమబుద్ధి నేతెంచి చతురతనిలిచె.
నిలిచినఁ గనుఁగొని నెఱి వశిష్ఠుండు
లలి 'రాజముని! కుశలంబెనీ? కనిన,
