62
దశకుమారచరిత్రము
వియోగదుఃఖార్ణవంబునం దేలుచుం దిరుగ నొక్కసిద్ధునాదే
శంబ యాధారంబుగా పోడశవర్షంబులు గడపి దురవస్థ గడ
గానక సతీవియోగం బసహ్యం బగుటయు భృగుపతనంబు
సేసితి నని చెప్పం జెప్పం దనజనకుం డను నెఱుక పుట్టు
నవసరంబున.47
క. సైరింపరాని శోకము
కారణముగ నాదుతనయ కాంతారములో
మారుతసఖు పాల్పడియెడుఁ
జూరే యనుపలుకు చెవులు సోఁకం బెలుచన్.48
వ. ఏనును దయావిధేయచిత్తుండ నై నీ కెఱింగింపవలయు
కార్యంబు చాలం గల దంతకు రమ్మని యతని మొగంబు
గనుఁగొని.49
చ. కరుణకుఁ బాత్రమై వినిచెఁ గాఱడవిన్ సతికూఁత యిత్తెఱం
గరయుద మంచు నద్దెసకు నాదటతోఁ జని యొక్కచో భయం
కరహుతభుక్శిఖాముఖవిగాహనసాహసికత్వ మేర్పడం
గరములు మోడ్చియున్న యొకకాంతఁ గనుంగొని సంభ్రమంబునన్.50
క. అనలము సొరకుండఁగ న
వ్వనజాననఁ బట్టి వృద్ధవనితాసహితం
బొనరఁగ బోధించుచు మ
జ్జనకుని డాయంగఁ దెచ్చి సవిషాదమునన్.51
వ. ఇ ట్లేకాంతంబునం గాంతారంబులో దురంతంబైన యవస్థాం
తరంబుం బొందుటకుఁ గతం బేమి నీ వెవ్వర వనిన నయ్యవ్వ
యి ట్లనియెఁ గాలయవనం బను దీవియందుం గాలగుప్తుం
