అష్టమాశ్వాసము
227
నన్నుఁ దోడ్కొని చనిన నానంద మెసఁగ
నిర్విషంబు గావించెద నివుణవృత్తి.63
క. మఱియుఁ దగుపనులపా టే
ర్పఱుపంగాఁ జేయ నగునుపాయం బిది యి
త్తెఱఁగును నా తెఱఁగును నీ
వెఱిఁగింపు మదీయజనని కేకాంతమునన్.64
వ. అనవుడు నకృత్రిమస్నేహంబుం దెలుపుచున్న మదియో
ద్యోగంబునం జేసి నన్నుం గామపాలనందనుం డగుట నిశ్చ
యించి యే నందు రాకకుం గతం బడిగి నావలన దేవర
వృత్తాంతంబును విని మదుపదిష్టక్రమంబునం గార్యం
బొనర్పం బూని యత్యంతహర్షంబునం బూర్ణచంద్రుం
డరిగెఁ దదనంతరంబ రాజమందిరంబు దెసఁ గలకలం బైన
నాలించి కామపాలుం గన్నులు పుచ్చం గొనివచ్చుటగా
నెఱింగి దర్శనకౌతుకంబున నున్నతస్థలంబు లెక్కువారలం
గలసి వధ్యశిలాసమీపతింత్రిణీశాఖాసమారూఢుండ నై
యున్నంత.65
క. తొడరుచు జను లొండొరులం
గడవం బఱతెంచి చూడఁగా మజ్జనకుం
బెడకేలుఁ గట్టి తెచ్చిరి
కడునిష్ఠురవృత్తిఁ జింతకడ కారక్షుల్.66
క. ప్రీతిఁ జనుదెంచి వధ్యశి
లాతటి నునుచుటయు మాలలకు మేటి మహా
పాతకుఁ డొక్కరుఁ డి ట్లని
చేతులు నల్దెసలఁ జాఁచి చీరుచుఁ జాటున్.67
