222
దశకుమారచరిత్రము
మ. రమణీ! మాలనిఁ బంచి చంపు మని క్రూరంబైన దండంబు నా
కమరం జేసిన చండసింహుని ననాయాసంబునం జంపి వ
చ్చి ముదం బందుదుఁగాని యొండుగతి నాచిత్తంబులోనున్న కో
పము మానింపఁగ నేర నెద్ది తెఱఁ గొప్పం జెప్పుమా యిత్తఱిన్.41
చ. అనవుడు నమ్మృగాక్షి దరహాసమనోహరలీలఁ జూచి నీ
మనమున నున్న కామినిసమాగమ మిమ్ములఁ గోరితేని ర
మ్మని తగ మేలమాడి వెస నంబరవీథికి నెత్తి తెచ్చి య
జ్జనపతి సెజ్జపట్టయిన సౌధతలంబున నన్ను డించినన్.42
శా. నిద్రాముద్రితలోచనుం డయినవానిం జండసింహాభిధా
నద్రోహిం దెగఁ జూచి నాపడినబన్నం బెల్ల నుద్యాపనం
బుద్రేకంబునఁ జేయఁ గంటి నని యుద్యోగించినం జూచి యు
న్నిద్రాబ్దానన నాకు నడ్డపడి మాన్పెం జంపకుండం గృపన్.43
వ. ఏనును సమున్నతశాతకృపాణం బైన కేలు దిగిచికొని తారా
వళి యనుమతంబునం జండసింహుండు మేలుకాంచి నన్ను
గన్నులు విచ్చి చూచి బెగ్గలం బగ్గలం బై నివ్వెఱఁగందిన
నీయల్లుండ ధర్మపాలుండను భూసురాగ్రేసరు తనయుండఁ
గామపాలుం డనువాఁడ నిదియునుఁ దారావళియను నొక్క
యక్షి దేవా! దీని దివ్యానుభావంబున నియ్యెడకు వచ్చితి
నీకు మన్నింపం దగినవాఁడన కాని విరోధిం గా నని యతని
వెఱ వాయం బలికి మఱియును.44
ఉ. గర్వము మీఱి నీతనయఁ గాంతిమతిం దమకంబుపేర్మి గాం
ధర్వసమాగమంబు నుచితం బని చూడక కూడియున్న నా
