194
దశకుమారచరిత్రము
ఉ. నామన మారయం దలఁచి నవ్వుల కి ట్లని చెప్పితో నిజం
బై మనవీట నిట్టి సుభగాకృతి గల్గిన వానిఁ గాంచి నీ
వీ మెయి నల్లఁ బొందుఁ గొని నేర్పడ నాడిరొ నన్ను నన్న కా
నీ మది నమ్మి శంకచెడి నిక్కపుఁజందము నాకుఁ జెప్పుమా.63
క. అని చిడిముడిపడి యడిగిన
వనితా! నిక్కంబు చెప్పవలయునయేనిన్
విను మిట్టిరూపుగల నృప
తనయుఁడు గలఁ డేను గంటిఁ దథ్యం బంటిన్.64
మ. అనినం గ్రక్కున లేచి మచ్చరణపర్యంతక్షితిం జాఁగి మ్రొ
క్కిన నే సంభ్రమ మొంద నెత్తి లలితాంగీ! యింత పాటింపఁగాఁ
జనునే నన్ను భవన్మనోరథము నిష్ఠన్ దేర్చెదం జెప్పు నీ
పని సేయం గని ధన్య నైతి ననుడున్ భావంబు రంజిల్లఁగన్.65
తే. నీవు చెప్పిన యాతని నేవిధముల
నైన నెలయించి ననుఁ గూర్పు మట్లు గాక
కడపి యెడ సేసినను నాకుఁ గాముఁ డేల
చక్క మానంబు ప్రాణంబు దక్కనిచ్చు?66
వ. అని యివ్విధంబునం బ్రేమాతుర యై వెండియు ని ట్లనియె.67
సీ. అవ్వ! నావృత్తాంత మంతయు నేర్పడ
విను మేను జెప్పెద మును ప్రహార
వర్మునిప్రియ ప్రియంవదయును మాతల్లి
కమలయుఁ జిరబాంధవమునఁ దగిలి
యొండొరువులతోడ నొప్పిదంబుగ వియ్య
మందువారుగ నిశ్చయంబు సేసి
