(30)
మలయవతి కథ
233
మలయవతి యతనిచేయి తగిలి యట్టెలేచి తన తల్పంబున మన్మథకల్పు నా నృపాలుం గాంచి మేను పులకింప వెఱఁగుపాటుతో దిలకింపుచుఁ దాను వ్రాసిన చిత్రఫలకంబు సరిజూచి తలయూచుచు మేనుబ్బ గొబ్బున లేచి సింగారించుకొని తల్పోపాలతపీఠంబునం గూర్చుండి తంత్రుల సవరించుచు మెల్లగా వీణ వాయించు చుండెను.
అంతలో నా నృపతి మేని మైకము బాసినది. ఆ ధ్వని విని ధూర్తా? వైతాళికా? నేఁడు నిన్ను బాడవలదని యాజ్ఞాపించినను వెండియుం బాడుచుంటివేల? స్వప్నసుఖాంతరాయము గావింపవచ్చిన యమిత్రుండవలెఁ దోచుచుంటివే? నీ మేలుకొలుపులు చాలింపుము. అని కసరుచు దెల్ల వారుచున్న దా యేమి? అయ్యో? నేఁ డే కలయు రాలేదేమి? అని పలుకుచు నట్టె లేచి నలుమూలలు సూచెను తన గది యదికాదని నిశ్చయించి మఱల నా స్వప్నవిశేషము బొడఁగట్టుచున్న దని తలంచి కన్నులు మూసికొని యట్టె పండుకొనియెను. అప్పు డయ్యొప్పులకుప్ప వీణమీఁద నీ క్రింది పద్యము స్వరయుక్తముగా గీతముగాఁ బాడినది.
సీ. కలలోన వచ్చి యుత్కంఠ మత్కంఠ మా
శ్లేషం బొనర్చిన చెలువుఁ డితఁడె
బిగియఁ గౌగిలిఁజేర్చి నగవుతోఁ జెక్కుట
ద్దమున ముద్దిడుకొన్న రమణుఁ డితఁడె
వ్రేళులఁ బట్టి కవ్వించి వాతెర లేనెఁ
గ్రోలంబూనిన శిఖాంకుం డితండె
యెటనుండొవచ్చి యువ్వెత్తుగఁ జిత్తమె
త్తుకొనిపోయిన క్రొత్తదొంగ యితఁడె
గీ. అమరగంధర్వకిన్నరయక్షసిద్ధ
సాధ్యవిద్యాధరాదిఖేచరులయందు
నెవ్వఁడో వీఁడు క్రమ్మర నేగుదెంచె
వీనిఁ బోకుండ నిటఁ గట్టి వేయవలయు.
ఆ గాన మాలించి యా నృపాలుఁ డోహో! ఇది వైతాళికస్తోత్రపాఠము కాదు గాయనీవీణాగానమువలె వినంబడుచున్నది. మఱల నా కాకల వచ్చినది కాఁబోలు నగునగు, నా గానము నా ప్రియురాలు పాడినదే? నాకు మెలకువ వచ్చిన దనుకొంటిఁగా దిది నిద్రయే అని లేచి నలుదెసలు పరికించి మంచము ప్రక్క నమ్మించు బోఁడింగాంచి వంచకరనిద్దహృదయుఁడై యాలసించిన స్వప్నాంతరాయ మగునను భయముతోఁ దటాలున శయ్యదిగి తెగువమై నా పల్లవిపాణిం బట్టుకొని,
గీ. పాట చాలింపు మింక నుత్పలదళాక్షి
మోసపోయితి మును స్వప్న మోసవిణ్ణ
