విజయపాలుని కథ
19
దఁట. నీవు మాకాంతరంగిక మిత్రుఁడ వగుట నీ కేయాటంకమును లేదు. ఆమె కోరినప్పు డెల్ల బోయి వీణ నేర్పుచుండుమని నియమించెను.
సుమతి మహాప్రసాదమని మంచి సుముహూర్తమునఁ బ్రారంభించి నిర్వికారమనస్సుతో నామెకు వీణ నేర్పుచుండెను. ఆచంచలాక్షి పరిజనుల దనదాపున నుండనీయక యేకాంతప్రదేశమునఁ గూర్చుండి సుమతియొద్ద వీణ నేర్చుకొనుచుండెను. ఒకటి చెప్పిన నొకటి జేయును. స్వరము చెప్పిన గీతము గీతమనిన పదము, పదమనినఁ గృతిపాడును. ఒకరాగము పాడమనిన వేరొకరాగము పాడి నవ్వుచు నాక్షేపించుచు విలాసముగా మోముపలక్షించుచు శృంగారలీలలఁ బ్రకటించుచుండెను.
సుమతి యామె రాజపత్నియను గౌరవమున నేమియు మారుపలుకక యాచేడియ యేది పాడిన దానితోనే తప్పులు దిద్దుకొనుచు నేర్పుచుండెను. నాలుగు దినములట్లు గడచిన నొకనాఁడా చపలనేత్ర వారచూపు లతనిమోముపై వ్యాపింప జేయుచు నోహో! విచక్షణుఁడా, నీ శిక్షణము చక్కగాఁనున్నది. క్రొత్తకల్పన యేదియుం జెప్పవు. నేను బాడినదానిలో నందుకొని గొణెగదవు. నీ మనస్సు వేఱొకచోట నున్నదికాబోలు. నీసాంగత్యము నాలుగుదినములనుండి గలుగుచున్నది. ఇంచుకంతయును ఫలము గనఁబడలేదని పలికిన విని యులికిపడి యతండిట్ల నియె.
సుమతి — అమ్మా ! నామార్గము ననుసరింపక నీయిష్టము వచ్చినట్లు పాడుచుంటివి. నేనేమి చేయుదును ?
రాజపత్ని — అమ్మా అనుటకు నేను ముసలమ్మను గానుఁ దేవీ అనరాదా? తరుణీ అనరాదా! మఱియును అట్లు చేయరాదని నన్ను మందలింపరాదా? నీవసవర్తినై యుంటిని. ఇటుపిమ్మట నీయిష్టము వచ్చినట్లు నియోగించుము. అడ్డము చెప్పితినేని శిక్షింపుము.
సుమతి - తల్లీ నీవు రాజపత్నివి. నిన్నుఁ దరుణీ యని పిలువవచ్చునా? మఱియు నిన్ను శిక్షించుటకు నేనెంతవాఁడను?
రాజ — నీకు నేను వృద్ధురాలుగాఁ గనబడుచుంటిని కాఁబోలు పోనిమ్ము. శిష్యురాలిని మందలింపఁగూడదా?
సుమ - నిన్నేమని మందలింపను? మందలించుటకుఁ జిన్నదానవా?
రాజ — అవును. నీమనస్సులో నేను పెద్దదానననియే యున్నది. నాకుఁ దెలియును. అందులకే యుపేక్షించుచుంటివి. కానిమ్ము, చిన్నదాననో పెద్దదాననో నావైదగ్ధ్యము చూచిన పిమ్మట నీకే తెలియగలదు.
సుమ - నీమాటలు నాకేమియుం దెలియవు. నే నవ్వలికిఁ బోవలసి యున్నది. సారెల సవరించి తంత్రుల నాలాపింపుము.
