పెద్దపులుల కథ
61
ఉ. పరమేశ! యోవరద! యో జగదీశ్వర! నా నిమిత్తమై
శాపము జెందియున్న వసుసత్త ములం గరుణించి వీతసం
తాపులజేసి తద్గతఘవ్యధలం ఘటియింపు నాకు న
య్యాపదలే భరింతు నిదియౌనని నా తుదికోర్కె దీర్పవే.
అని ప్రార్థించి సఖీ ! చీకటి పడినది. క్రూరమృగముల యార్పులు వినంబడుచున్నవి. ఇక్కడనుండి పరలోకమున కరిగి సుఖింతము. అంత్య కాలస్మరణము జేసికొనుమని పలుకుచు నా తొడలపై శిరంబిడి చేతులు జోడించి ధ్యానించుచుండెను. నేనును జితవతి శిరంబు దొడలపై నిడుకొని నా శిరమందు మోపి అంక్యకాల స్మరణము చేయుచుంటిని.
పెద్దపులుల కథ
కొంత సేపటికి యొక పులి దేనినో జంతువును నోట గఱచికొని పొదలెల్ల నదర రొదజేయుచు మేము గూర్చున్న పొదరింటిదరి కరుదెంచినది. అప్పుడు జితవతిపై నా శిరముగప్పి చేతులతో నాచిపట్టుచుమమ్మా జంతువు మ్రింగినట్లే తలంచియుంటిమి. అ వ్యాఘ్రంబు జూచియో చూడకయో మా మీదకి రాక యాదఱి దాను దెచ్చిన జంతువను సగము ప్రాణముతో గొట్టుకొనుచు వికృతస్వరముతో రొద జేయుచుండ నలిపి నలిపి దానిం జంపి తినుచుండెను. అంతలో వేరొక చారల మెకము గోళ్ళ నేలంగీరుచు నచ్చటికి వచ్చినది. దానిం జూచి మొదటిపులి గాండ్రుమని అరచినది. ఆ యఱపు విని మా ప్రాణములు పోయినవియే యనుకొంటిమి. రెండవపులి మొదటి పులిమీదఁ బడి రక్కుచు దాని నోటనున్న యాహారమును లాగికొనిపోయినది. అప్పుడారెండు పులులకుఁ పెద్ద యద్దము జరిగినది పొదలదరు నట్లొండొంటిని గెంటివైచుచుఁ గాలూతదొరకిన నిలిచి వెనుకకు దరముచుఁ గ్రిందుమీదగుచుఁ గొంతసేపు పోట్లాడినవి.
అందొకటి. బలము తఱిగి వెనుకకు తిరిగి పరచుటయు దానిందరుముకొని రెండవపులి పోయినది. అంతలోఁ దెల్ల వారినది. రవితేజము దెసనెల్లె డల వ్యాపించినది. పక్షుల ధ్వనులు వినఁబడుచున్నవి. అప్పుడు జితవతి రోహిణీ ! మనమిప్పు డెందుంటిమి సమసితిమా? అని పలికిన నేనులేచి నలుమూలలు చూచి విస్మయ సంభ్రమములతో నౌరా! ఎంత చిత్రము. పులులు వానిలో నవి కొట్లాడి మనలఁ జూచినవికావు. ఈ యడవి యంతయు వాని పెనుకవచే నరికినట్లే విచ్చిన్నమైనది. తెరిపిగా దారి కనంబడుచున్నది. చూడుమనుటయు జితవతి లేచి పరికించి యిట్లనియె.
సఖీ ! భగవంతుని యుద్యమము నాకుఁ దెలిసినది వినుము. మన పురాకృత
