విశాలాక్షి ప్రవాసము కథ
59
యదార్ధమని నాకప్పుడు దోచినది. అట్టి శాస్త్రము మన లోకములో లేదు. ఆ వీణావతి పాడిన స్వరవిశేషములన్నియు సులభముగా నేను గ్రహించితిని.
మరియు గానావసానమున అక్కాంతతో గొంత ముచ్చటింప దలంచుకొని సమయ మరయు చున్నంత నా చిన్నది మోహనం బనురాగము తంత్రీనాదముతో గంఠనాదము మేళగించి మనోహరముగా పాడినది. ఆహా! ఆ రాగము నిజముగా జగన్మోహనంబని చెప్పవచ్చును. దానివిశేషముల సైతము గ్రహింపు చున్నంత నాకంతలో భ్రాంతి బొదమి మనంబు నీరై మేను పరవశమైనందున నేల కొరిగితిని. అంత గాఢముగా నిద్రపట్టినది. మరికొంతసేపటికి లేచి చూచినంత మునుపటి మఱ్ఱిచెట్టు నీడను బండుకొని యుంటిని. అప్పుడులేచి నలుమూలలు పరికించుచు అప్పటికి జాము ప్రొద్దుండుటజూచి నేను నిద్రబోయినది జామని తెలిసికొని జాములో నెన్ని విశేషముల గంటినని వెరగందుచు అట్టికల యెన్నడేని మరలవచ్చునాయని ధ్యానించుచు దద్విశేషంబులన్నియూ స్మరించుకొనుచు నా తొయ్యలితో సంభాషింపక పోయితినే అని పశ్చాత్తాపపడుచు గానవిశేషములన్నియు జ్ఞాపకమున్నందులకు అద్భుతపడుచు నీరీతి కొంతసేపు డోలాయచిత్తురాలనై విచారింపుచుంటిని.
లోకములో మంచిస్వప్నములు వచ్చినప్పు డందరికి మరం అట్టిది కనంబడిన బాగుండునని తోచుట సహజముకదా! అట్లు నేనది కలయని భ్రాంతితో గొంతదనుక దొట్రుపడుచు అంతలో నా పైటకొంగున గట్టిన మూట జూచుకొని ఇదియేమి? వింతగా నున్నదె? నేను కలలో గట్టిన మూట అట్లే యున్నదేమి? అని వెరగందుచు నా మూట విప్పి చూచిన నా ఫలము పుష్పము దానిలో నున్నవి.
అప్పుడు నే నోహో! ఇందాకటిది స్వప్నమనుకొంటినే; కాదు కాదు. నిజముగా అట్టిపని జరిగినది. లేకున్న నాకోక కప్పుడుగట్టిన పూవును పండు నెట్లుండును. ఆ! ఏమి నిజముగానే అప్పూతోట కెప్పుడుపోయితిని. పోలేదే, తెలిసినది. నాకిది స్వప్నమే. నిజముగా నేనీ మఱ్ఱిక్రింద బరుండలేదు. అయ్యో! మరల భ్రాంతిజెందు చున్నానేమి నేనిందాక గుఱ్ఱమెక్కి యిచ్చటికివచ్చి యిచ్చెరువులో నీరు ద్రాగి మార్గ శ్రమవాయుటకయి యిందు, బరుండలేదా! ఇదియే స్వప్నమనుకొనుచున్నానే! కాదు కాదు. నిజమేయని పలుదెరంగుల జింతించుచు నాపూవును ఫలమును ముందుబెట్టుకొని వాని సౌరభ మాఘ్రాణించుచు మెచ్చుకొనుచు నొక్కింత సేపేమియుం దోచక యూరక కూర్చుంటిని.
మరికొంతసేపు ధ్యానించి ఫలభక్షణంబున క్షుత్పిపాస లుడుగుటయు, గానవిద్యాపరిశ్రమము విశాలాక్షి దర్శనము, ఫలపుష్పప్రాప్తి లోనగు చర్యలన్నియు దలంచుకొని అది అంతయు విశాలాక్షి కృపావిశేషముగాక మరియొకటి కాదని నిశ్చయించితిని.
అదిమొదలు నాకెట్టి చింతయును లేదు. ప్రియసమాగమము కూడ
